Friday, January 27, 2006

Νοσταλγία

Το πατρικό μου σπίτι θυμήθηκα απόψε.
Να βρισκόμουν κάπως μαγικά έξω από την ξύλινη πόρτα. Χωρίς να ανάψω τα φώτα να έκανα μια βόλτα στο σαλόνι, στην κουζίνα, στο δωμάτιο μου.
Δεν είναι περίεργο που όσος καιρός και αν περάσει μπορείς να περπατήσεις στο πατρικό σου σπίτι μέσα στο σκοτάδι;
Ξέρεις που είναι ο καναπές, οι καρέκλες, το έπιπλο του τηλεφώνου, οι παντόφλες που ξεχνάει ο πατέρας στον διάδρομο.

(Έμαθα να αποφεύγω πια και τις μικρές παγίδες, αυτοκινητάκια και μπάλες, των ανιψιών μου και δεν προσγειώνομαι ανώμαλα μετά από 2πλο τόλουπ και 3πλο άξελ.)

(Άρχισα λιγάκι να κλαίω, είχα καιρό να κλάψω.)
Ύστερα να στεκόμουν μπροστά στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονιών μου.
Να την άνοιγα σιγά σιγά και να πατούσα στις μύτες των ποδιών μου.
Να σταθώ για λίγο ήσυχα και να τους νοιώσω να κοιμούνται.
Να τους φιλήσω στο μέτωπο χωρίς να τους ξυπνήσω.

(Έκλαιγα σαν μικρό παιδί.) Σηκώθηκα και χωρίς να ανοίξω τα φώτα περπάτησα ως την κουζίνα. Τώρα πια μπορώ να βαδίζω στο σκοτάδι και σε αυτό εδώ το σπίτι.

Άναψα ένα μικρό κερί και σημείωσα στο χαρτί δίπλα από τα "ψώνια του σούπερ μάρκετ" όσα θα ήθελα να τους ψιθυρίσω.
"Μου είναι δύσκολο μακριά σας"

Φύσηξα με μια ανάσα ανακούφισης το κερί.



Έχω και ευαίσθητη πλευρά, ανάθεμα με

9 comments:

xryc agripnia said...

Πολυ ομορφο.

Νicola Beerman said...

...Δεν είναι περίεργο που όσος καιρός και αν περάσει μπορείς να περπατήσεις στο πατρικό σου σπίτι μέσα στο σκοτάδι;

...Δεν ειναι περιεργο που ολους μας συγκινει κατι και κλαιμε;


Τι ειναι το τολουπ και το αξελ;

Anonymous said...

... Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα κι αν βρίσκεσαι στο νέο σου σπίτι εδώ και δεκαετίες, στα όνειρά σου πάντα ονειρεύεσαι το πατρικο κι όχι το τωρινό. Παλιοζωή... Συγκινήθηκα.

Anonymous said...

... Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα κι αν βρίσκεσαι στο νέο σου σπίτι εδώ και δεκαετίες, στα όνειρά σου πάντα ονειρεύεσαι το πατρικο κι όχι το τωρινό. Παλιοζωή... Συγκινήθηκα.

Anonymous said...

... Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα κι αν βρίσκεσαι στο νέο σου σπίτι εδώ και δεκαετίες, στα όνειρά σου πάντα ονειρεύεσαι το πατρικο κι όχι το τωρινό. Παλιοζωή... Συγκινήθηκα.

Anonymous said...

... Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα κι αν βρίσκεσαι στο νέο σου σπίτι εδώ και δεκαετίες, στα όνειρά σου πάντα ονειρεύεσαι το πατρικο κι όχι το τωρινό. Παλιοζωή... Συγκινήθηκα.

Anonymous said...

...κι απο τη συγκίνηση τρέμω και έκανα το blog...... πόλος!

alex said...

archive να'σαι καλά, σίγουρα σε έκανα να θυμηθείς κάτι...

nicola φιγούρες στο καλλιτεχνικό πατινάζ βρε...

anima rana χαχαχα πολύ συγκίνηση...

Anonymous said...

Το σπίτι εδώ και κάποιο καιρό μοιάζει διαφορετικό ε; Όταν ένας αργός πλανήτης βρίσκεται στη βάση του ηλιακού σου ωροσκοπίου δεν μπορείς να αποφύγεις να σκέπτεσαι το παρελθόν κάθε φορά που βρίσκεσαι μόνος στο σπίτι. Τις γιορτές που πέρασες σε αυτό, τους ανθρώπους γύρω από το τραπέζι, τους αγαπημένους που γέμιζαν το δωμάτιο – ακόμα και οι γονείς σου έρχονται στο μυαλό. Πριν αρχίσεις να δακρύζεις ανοίξου στους ανθρώπους που υπάρχουν στη ζωή σου σήμερα...