Wednesday, December 31, 2008

Just a dog's wish

Καλέ μου καινούργιε χρόνε,
θα ήθελα να μου φέρεις ένα μεγάααλο κόκκαλο, μια κόκκινη μπαλίτσα και ένα ποδήλατο με τέσσερα πεντάλ και καλαθάκι (να βάζω την ουρά μου για να μην πιάνεται στην ρόδα).
Επίσης, θα ήθελα να φέρεις καλοριφέρ στο σπίτι που πάω βόλτα μερικές φορές γιατί με την κεροζάν κινδυνεύω να κάψω την γούνα μου.
Τέλος, θα ήθελα να φέρεις λίγο μυαλό στους ανθρώπους που σκοτώνονται μεταξύ τους.
Αν σου ζητώ πολλά φέρε μόνο το μυαλό και το ποδήλατο.

Καλώς να έρθεις, γουφ-γουφ!

Χαρά



(Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους, με υγεία και αγάπη!!!)

Monday, July 21, 2008

Σημείωση καταστρώματος

21.07.08, 09:00
Κατάστρωμα Μπλου Σταρ Φερις, επιστροφή από Κουφονήσια


Χαζεύω εδώ και ώρα μια οικογένεια απένταντι μου που παίζει μπιρίμπα. Αποτελείται από δύο νεαρά αγόρια, την μητέρα και τον πατέρα. Τα αγόρια ηλιοκαμένα και χορτασμένα από τα παιχνίδια στη θάλασσα, η μητέρα όμορφη και ο πατέρας κόβει τα χαρτιά χαμογελώντας.
Παρατηρώ τον τρόπο που μιλάνε και φέρονται μεταξύ τους. Είναι φανερό πως μεγάλωσαν με καλούς τρόπους, σεβασμό και αγάπη. Δεν βαριούνται, αντιθέτως απολαμβάνουν το παιχνίδι και το ταξίδι του γυρισμού.

Δύο λέξεις έρχονται στο μυαλό μου καθώς κοιτώ τους γονείς: Ωριμότητα και Υπευθυνότητα.
Ότι ακριβώς λείπει από μένα.
Δύο λέξεις που απο καιρό στοιχειώνουν τις σκέψεις μου και κάθε μου πράξη επιβεβαιώνει την έλλειψη τους.

Η μπιρίμπα συνεχίζεται και υποψιάζομαι πως κερδίζει η μητέρα με τον μεγάλο γιο. Αλλά όχι ανακοινώνεται η βαθμολογία και ο πατέρας με τον μικρό γιο δίνουν τα χέρια και ζητωκραυγάζουν.
Τα πιτσιρίκια πηγαίνουν στο πίσω μέρος του καταστρώματος για να δουν το λιμάνι της Πάρου, όπου δέσαμε προσωρινά.
Ο πατέρας φιλάει πεταχτά το μπράτσο της μητέρας και κλεφτά τους κοιτώ.

Σκέφτομαι τον Ν. Τέτοιος σύντροφος είναι για μένα και τέτοιος πατέρας θα ήταν για τα παιδιά μου. Θα έλυνε σταυρόλεξα μαζί τους, θα τους μιλούσε πάντα με σεβασμό, θα τους διάβαζε, θα έπαιζε επιτραπέζια, θα συζητούσε με τις ώρες μαζί τους και θα μου έδινε κλεφτά φιλιά στο μπράτσο και στον λαιμό μου.
Δεν το ανακάλυψα τώρα ξαφνικά, το ξέρω χρόνια, σχεδόν όσα χρόνια είμαστε μαζί. Γι'αυτό και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί του την ζωή μου, γιατί ήξερα πως θα ζήσουμε όσο καλύτερα και όσο πιο δημιουργικά μπορούσαμε. Αξιόπιστος, ώριμος και υπεύθυνος - ότι δεν είμαι εγώ πια.
Κατάντια είναι. Να μην μπορώ να υπολογίζω στον εαυτό μου. Να μην μπορώ να πάρω μια απόφαση - μια οποιαδήποτε απόφαση - μα ακόμα και αν την πάρω να μην είμαι σίγουρη ότι θα την τηρήσω. Σε αυτό το άθλιο σημείο έχω φτάσει, να μην αναγνωρίζω τον ίδιο μου τον εαυτό.

Έντεκα ακριβώς. Αφήσαμε την Πάρο και κατευθυνόμαστε προς Πειραιά χωρίς άλλες στάσεις.
Η μπιρίμπα συνεχίζεται, το ίδιο και η ζωή.
Με αγωνίες, στόχους και προσδοκίες που μόνο να φανταστώ μπορώ. Αγωνία για τους βαθμούς στο σχολείο, για την μετέπειτα σταδιοδρομία και για την ζωή που θα επιλέξουν τα παιδιά τους να ζήσουν. Με βράδια σιωπηλά με την μητέρα να αναρωτιέται φωναχτά "τα καταφέραμε καλά;" και τον πατέρα να φιλάει το μπράτσο της και να απαντά με σιγουριά "τα καταφέραμε καλά".

Φαίνεται πως πρόκειται για ντέρμπι. Οι βαθμολογίες των δύο ομάδων είναι πολύ κοντά. Ο μικρός γιος μόλις αναφώνησε "τώρα παίζονται όλα για όλα σ' ετούτο το παιχνίδι"
Όλα για όλα σ' ετούτη την ζωή!

Ο μεγάλος γιος είναι πιο ήσυχος, πιο ώριμος - ίσως πιο ώριμος και από μένα. Ο μικρός γιος σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί - πολύ χαριτωμένα - να δει πόσα μπαλαντέρ έχει ο αδερφός του.
Ο πατέρας κατεβάζει K,Q,J και Joker και ο πιτσιρικάς δεν μπορεί να συγκρατήσει την χαρά του. Βλέπω πως κρατάει το 10, το 9 και το 8 και όταν έρθει η σειρά του θα συμπληρώσει την μπιρίμπα. Πετάγεται όρθιος, είπαμε είναι κρίσιμη η παρτίδα.

Να συμπληρώνεις τον άλλο και να φτιάχνεις μπιρίμπες ή να παίζεις μόνος σου πασιέντζες;
Αναμφίβολα το πρώτο. Πότε καθαρές, πότε με μπαλαντέρ, πότε μισές και πότε ολόκληρες μπιρίμπες.
Και να μετράς διακοσάρες, τριακοσάρες και εξακοσάρες σε χαμόγελα, αγκαλιές και σε φιλιά.

Η μπιρίμπα τελείωσε. Είναι όλοι τόσο χαρούμενοι για το παιχνίδι που μου είναι αδύνατον να καταλάβω ποιος κέρδισε. Θα μπορούσα να τους ρωτήσω, έχω το θάρρος, αλλά δεν έχω λόγο.

Δεν έμαθα ποτέ ποιος κέρδισε. Δεν έχει άλλωστε καμία σημασία γιατί το τρόπαιο είναι η χαρά και το μοιράστηκαν όλοι.
Όπως και στην ζωή.

Wednesday, June 18, 2008

31. Να τ'αφήσω;

alex: μπορείτε να βγάλετε δυο - τρία;
χρόνος: με σκοτώνεις, δεν θα μπορέσω να τα δώσω στον επόμενο
alex: βρείτε κάποιον που να τα πάρει. Ας πούμε έναν παππού, τι να έχει 102 τι να έχει 105. Ούτε που θα καταλάβει την διαφορά.
χρόνος: κοπελιά δεν γίνεται, να με συμπαθάς. Θα με κυνηγάει ο παππούς. Ξέρεις πόσο πονάει η μαγκούρα;
alex: κάντε μια προσπάθεια, κρατήστε τα προσωρινά και ααανν δεν τα πάρει κάποιος δεν χανόμαστε.
χρόνος: μπα! για βλάκα μ'έχεις;
alex: χμ... και αν τα βρούμε αλλιώς; Σου πληρώνω τα 31 και μου δίνεις 28. Λεφτά έχω και βγαίνεις και κερδισμένος.
χρόνος: αποκλείεται! Θα βρω τον μπελά μου με την εφορία.
alex: δεν τα θέλω.
χρόνος: θα τα πάρεις.
alex: δεν λαδώνεσε;
χρόνος: οχι.
alex: σίγουρα;
χρόνος: σίγουρα λέμε.
alex: σίγουρα - σίγουρα;
χρόνος: όπως σε βλέπω και με βλέπεις.
alex: γαμώ την τιμιότητα σου βρε χρόνε! τελευταία φορά: σίγουρα;
χρόνος: ναιιιι.
alex: ντέμ ιτ!
χρόνος: πάρτα
alex: φέρτα
χρόνος: και σε καλή μεριά.
alex: ευχαριστώ.
χρόνος: τα λέμε του χρόνου.
alex: μισό να τα μετρήσω. Ένα, δύο... εικοσιοχτώ (αχ!), εικοσιεννιά, τριάντα, τριανταένα (σνιφ!).

Friday, April 04, 2008

Τώρα που μπήκε η άνοιξη...

ορίστε μερικές δικαιολογίες για να σηκώνεστε από το γραφείο σας και να χαζεύετε εν ώρα εργασίας:

  • κατουριέμαι (μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι 3 φορές στο 8ωρο σας αλλιώς θα κινήσετε υποψίες ή θα σας χαρακτηρίσουν άσχημα)
  • κρύωσε ο καφές μου ή ζεστάθηκε ο καφές μου, ανάλογα τι πίνετε και πηγαίνετε για ανανέωση (προσοχή όμως μην τους πίνετε στ' αλήθεια και πάθετε από τα νεύρα σας)
  • τελείωσε ο καφές φίλτρου (ωραία δικαιολογία που θα επιφέρει θετικά σχόλια για το πρόσωπο σας π.χ. "τι καλό παιδί φροντίζει να υπάρχει πάντα καφές")
  • πάω στο φαξ (τάχα περιμένετε κάτι επείγον)
  • πρέπει να βγάλω φωτοτυπία (μην χαλάσετε και-καλά το πρωτότυπο έγγραφο υψίστης σημασίας που χειρίζεστε)
  • κάτι με ήθελε ο συνάδελφος τάδε και δεν του απάντησα ακόμα (και τσουπ πάτε στον συνάδελφο της επιθυμίας σας και κωλοβαράτε μαζί)
  • έπεσε σκόνη στο νερό μου, τελείωσε το νερό μου, πω πω δίψα σήμερα
  • τελείωσαν τα τσιγάρα μου (μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο μία φορά την ημέρα εκτός αν είστε φουγάρο λιγνιτικού σταθμού της ΔΕΗ)
  • μου έπεσε το ζάχαρο, χρειάζομαι κάτι γλυκό
  • μου έπεσε η πίεση, χρειάζομαι κάτι αλμυρό
  • πρέπει να πάω τράπεζα για το ενοίκιο (μία φορά το μήνα)
  • πρέπει να πάω ΔΕΗ (μία φορά το δίμηνο)
  • πρέπει να πάω ΕΥΔΑΠ (μία φορά το δίμηνο)
  • πρέπει να πάω ΟΤΕ (μία φορά το δίμηνο)

Καλό είναι πριν τις παραπάνω δικαιολογίες να προηγείται ένα "αχ" για να γίνεστε πιο πιστευτοί.

Παρακαλώ βοηθήστε με να βρω και άλλες δικαιολογίες, στέρεψα.

Το νέο μου μότο είναι: η άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο δεν είναι για να δουλεύεις. Είναι για να χαζεύεις!

Thursday, March 13, 2008

ΜΑΝΤΟΥΔΙ S.O.S.


Την βλέπεις την παραλία;
Κάνε ένα save picture as "παραλία Μαντούδι.jpg" γιατί μπορεί και να μην την ξαναδείς!
Διαβάστε εδώ και εδώ τι ωραία σχέδια έχουν για αυτήν.
Μετά την υλοποίηση του παραπάνω project αναβάθμισης θα μπορείτε να απολαμβάνεται πιο καθαρή θάλασσα, πιο χρυσαφένια αμμουδιά και ψάρια με περισσότερο γουρλωμένα μάτια από την φρεσκάδα.
Όχι, δεν έχω οικοπεδάκι στην περιοχή και φοβάμαι μην χάσει την αξία του.
Νοιάζομαι απλώς για την φύση που αργοπεθαίνει γιατί της βγάζουμε σιγά σιγά τα ματάκια με τα χεράκια μας.

Friday, February 15, 2008

Της καρδιάς μου το βλαστοκύτταρο!



Ο φίλος μου το "Ρεμάλι" πάντα συνδύαζε δύο αντίθετα στοιχεία στην προσωπικότητα του: την αλητεία - με την καλή έννοια - και την εξυπνάδα. Πάντα πίστευα, όσο και αν προσπαθούσε να το κρύψει επιμελώς, ότι το Ρεμάλι έχει κάτι που κάποια μέρα θα εξελιχθεί σε σπουδαίο κάτι. Φαίνονταν τουλάχιστον στα δικά μου μάτια- που σίγουρα δεν είναι αντικειμενικά γιατί τον αγαπώ πολύ - ότι μια μέρα θα γίνει ένας σπουδαίος επιστήμονας.

Αυτή η μέρα λοιπόν δεν άργησε να έρθει και καθώς κοιτώ την φωτογραφία του βλαστοκυττάρου που ανακάλυψε στην καρδιά - με σχήμα καρδιάς - χαμογελάω πλατιά με τόση υπερηφάνεια!!!

Η φωτογραφία έχει αναρτηθεί με δόξα και τιμή εδώ.

Ρεμάλι, από την παγωμένη Αθήνα στέλνω στο καυτό Μαϊάμι μια μεγάλη αγκαλιά.

Wednesday, January 30, 2008

Here i go again...

Τέτοια ώρα αύριο θα περπατάω στα στενά δρομάκια του Born, στην Βαρκελώνη, μαζί με την Άννα.

Ναι, ναι φεύγω ξανά για την όμορφη πόλη!



Να κάνω βόλτες με το κόκκινο ποδήλατο από το Arc de Triumf μεχρι την παραλια... να ανεβω με το τελεφερικ στο Ντιμπινταμπο... να κανω βολτες στο παρκο ... να φαω ταπας... να πιω μπυρες...
Να αδειασω το μυαλο μου απο σκεψεις. Κυριως αυτο.

Thursday, January 17, 2008

Ο προϊστάμενος μου

Είναι ο καλύτερος και ο πιο υπομονετικός του κόσμου καταρχήν γιατί μπορεί και με ανέχεται.
Αν και σαν πρωταρχικό στόχο για το 2008 έβαλα "Να μην λέω βλακείες στον προϊστάμενο μου" δεν το έχω καταφέρει ακόμα οπότε αποφάσισα να το αναβάλλω για το 2ο εξάμηνο του έτους (όπως και την δίαιτα).
Συχνά περιμένω να μου έρθει τίποτα στο κεφάλι αλλά προς το παρόν την έχω γλιτώσει.

Επειδή ενδέχεται κάποια στιγμή να διαβάσει το μπλόγκ μου πρέπει να σημειώσω ότι δεν χαζεύω όταν είμαι στην δουλειά και ότι το παρόν κείμενο γράφτηκε εκτός οκταώρου.

Το ξέρω κ. προϊστάμενε ότι είμαι μια σκέτη μη-συμμόρφωση αλλά ποτέ δεν σας χαλάω το χατίρι!