Monday, May 30, 2005

Συνέντευξη...

όχι με τον Χατζηνικολάου...ούτε με βρικόλακα...

αλλά με υποψήφιο εργοδότη,
κάποιου άλλου δηλαδή γιατί εμένα έπαψε να είναι υποψήφιος καν.

Παράπτωμα πρώτο και μοναδικό, καθυστέρησα 40 ολόκληρα λεπτά.
Νομίζω δεν χρειάζεται να πω περισσότερα,καλύφθηκα.
Είχε μια διαολεμένη κίνηση την Παρασκευή...απίστευτη.
Το καθήκον μου το έκανα,τηλεφώνησα και ειδοποίησα οτι "ενδέχεται να καθυστερήσω 15-20 λεπτά" ... αλλά 40;;;

Αφού πήρα δύο λεωφορεία και έφτασα τέρμα Θεού....πήρα και ένα ταξί να με πάει ακόμα παραπέρα, μα που τα φτιάχνουν τα παλιοεργοστάσια επιτέλους;

Ο δε ταξιτζής "αργά τα ζά".
-Στο φανάρι δεξιά
-Δεξιά στο φανάρι;;;
-Ναι ναι δεξιά
-Μάλιστα μανδάμ (βγάζει φλάς αριστερό)
-Δεξιά σας είπα
-Στο φανάρι; (απο πορτοκάλια θέτε;;;)

Στο αντίθετο ρεύμα (από το οποίο έπρεπε να γυρίσει αναγκαστικά ο ταξιτζής) να γίνετε της @#$%&*#ς.
-Αν σας σπάσει κανά τακούνι μανδάμ...αν σας έρθει λόξυγγας...αν σας χτυπήσει κανένας κεραυνός...εγώ θα φταίω, θα σας μελετάω και όχι με καλά λόγια

(στα όρη στα άγρια βουνά, φτού φτού φτού, ααα που να λυσσάξεις)

Φτάσαμε μετά από πολύ κόπο και πολλές συζητήσεις επιπέδου με τον ταξιτζή.
-Θα την πάρετε μανδάμ την δουλειά,είμαι βέβαιος
(-Βρε ούστ κατσικοπόδαρε!!!)
-Μα οπωσδήποτε...μην το συζητάτε κύριε...τώρα που θα παίζει μαντολίνο το στομάχι του αφεντικού αυτό θα σκέφτεται...μην με χάσει από υπάλληλο..τέτοιο διαμάντι.

Πήγα να του δώσω παραπάνω λεφτά για τον κόπο του και κυρίως για τον γυρισμό.
Αρνήθηκε και μου φάνηκε περίεργο.
Το τελευταίο που μου είπε ήταν "μα πως καλή μου κοπέλα θα φύγεις μετά απο εδώ;)
Γκλούμππ τόση ώρα μόνο αυτό σκεφτόμουν.

Η συνέντευξη κράτησε λίγα λεπτά...τα περισσότερα ήταν τυπικά.
Ούτε για τα παιδικά μου χρόνια δεν ρώτησε...ούτε ποιόν έχω σπόνσορα...ούτε πως κατόρθωσα να φτάσω τόοοοσο ψηλά.
Αφού του έγλυψα τα πόδια ... έπεσα στα πατώματα...τον παρακάλεσα να με πάρει γιατί έχω 8 παιδιά να θρέψω και κυοφορώ τρίδυμα σηκώθηκα και έφυγα σαν Κυρία.

Ο δρόμος του γυρισμού ήταν πιο δύσκολος...έπρεπε να περπατήσω περίπου 20 λεπτά για να βρώ δρόμο με άσφαλτο που να περνάνε αυτοκίνητα και όχι τρακτέρ.(κάτι οουυυυυ άκουγα αλλά λύκος μεσημεριάτικα...μπαααά)
Ενεργοποίησα τα στρωτά παπουτσάκια που είχα καβάντζα (ήξερα τι με περίμενε) και μπρός με βήμα ταχύ.

Βρήκα μεν δρόμο αλλά περνούσαν μόνο νταλίκες...βββζζιιιννγγκκ τα φορτηγά..να σου η φούστα στον αέρα.
Νόμιζα οτι εκεί θα τα άφηνα τα κοκκαλάκια μου.

Και την κρίσιμη ώρα που δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω είδα ένα κατακίτρινο ταξί και σήκωσα χέρια πόδια στον αέρα μην τυχόν και δεν με δεί.

Οπότε τώρα George και λοιποί πιστοί αναγνώστες μου σας λύθηκε η απορία αν τους πήρα τα σώβρακα στην συνέντευξη .... ή το μακρύτερο.

Πάμε γι'άλλα...αλλά ποτέ ξανά στις ερημιές!!!

Δύσκολη εβδομάδα...

...ξεκινάει σήμερα.

Πολύ δύσκολη όμως...

ελπίζω σύντομα να γίνει απλά μια ανάμνηση...άσχημη μεν...αλλά ανάμνηση.

ουυυφφφ....θα δείξει.

Thursday, May 26, 2005

Bush vs Democracy

Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε η συνάντηση Καραμανλή- Μπούς και οι λίγες δηλώσεις που είδα...

"Η Ελλάδα θα είναι μαζί μας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και στην διάδοση της Δημοκρατίας"
(το δικό μας μπέιμπι μπόι κουνούσε το κεφάλι καταφατικά...μήπως δεν ξέρει αγγλικά;)

"Ενίσχυση των βάσεων της Θεσσαλονίκης και της Σούδας"
(μπα... σίγουρα δεν ξέρει αγγλικά, λέω)

Μετά όμως μίλησε...άρα ξέρει αγγλικά το παιδί, συμπεραίνω.
Γουάτ δε φάκ;
Απο πότε στηρίζουμε την διάδοση της Δημοκρατίας στο πλάι του Μπούς;

Και από πότε παρακαλώ η Δημοκρατία διαδίδεται;;;

(νόμιζα πως η Δημοκρατία επικρατεί μετά απο αγώνα των λαών,αλλά και πάλι τι νομίζω οτι είμαι;)

Το μπέιμπι μπόι μάλλον σκεφτόταν τον μπουφέ του Λευκού Οίκου και το πως να προσέξει μην τυχόν του μείνει κανά μαρούλι στο δόντι και πάνε στράφι οι φωτογραφίες με τον μπάρμπα Μπούς.
(έχει αγοράσει ήδη η γυναίκα του κορνίζες ασημένιες για το σαλόνι...και το ιατρείο της)

Δεν ονειροβατώ, ξέρω τι μου γίνετε...δεν περίμενα να του βγάλει την γλώσσα ούτε να του χώσει χαστούκια.

Όμως απο τον πρωθυπουργό της χώρας μου περιμένω τουλάχιστον ένα σοβαρό ύφος και όχι σκυμμένο κεφάλι και κινήσεις συγκατάβασης...
(αλλά αυτά τα περιμένω εγώ που νομίζω οτι έχω και άποψη)


Ρε συ "παιδί" που πάμε μου λές;
(άσε ξέρω τι θα μου πείς... )

Tuesday, May 24, 2005

Προκοπάκιας

Ταξιδάκι αστραπή στον κολλητό μου "Διευθυντή" ή αλλιώς wineman
(ζηλέψτε Ρεμάλια)

Ξεκίνησε το φαγοπότι (και κυρίως το "πότι") κατά τις 4 το μεσημέρι που φτάσαμε στον
"Προκοπάκια"

Το πλωμάρι δεν προλάβαινε να μπεί στα ποτήρια μας...εξαφανιζόλ.
Γνωρίζεται την αδυναμία που έχω στο ούζο... όπως και την αδυναμία που αποκτώ από το ούζο μετά από μερικά ποτηράκια.

Όπως λέει και ο Διευθυντής "το ούζο το καταλαβαίνεις μόνο όταν πας να σηκωθείς απο την καρέκλα...μέχρι τότε μπορείς άνετα να πίνεις χωρίς να ανησυχείς"

(Πολύ καλά και τα μεζεδάκια του προκοπάκια επίσης...αν ήξερα οτι θα κεράσει ο Διευθυντής θα έπαιρνα και άλλα :P)

Κατά τις 8 ενώνουμε τα κομμάτια μας και πάμε στην ακριβώς διπλανή καφετέρια για να ξενερώσουμε.
Έχει δίκιο ο Διευθυντής λέω...(πάντα έχει δίκιο αυτό το παιδί) εκεί που πας να σηκωθείς απο την καρέκλα και να πάρεις τα τσιγάρα απο το τραπέζι καταλαβαίνεις και αναρωτιέσαι..."μα πόσο ήπια πάλι;"

Οι φίλοι "με σάρκα και οστά" καταλαβαίνετε πόσο γέλιο έπεσε χθές...
οι άλλοι μπορείτε να υποθέσετε.

Αφού τελειώσαμε τον καφέ, μας είχαν μείνει και άλλα να πούμε...δεν είχαμε χορτάσει.
Αν και δεν βρήκα αυτό το μαύρο-άσπρο ποτό που ήθελα να δοκιμάσω την έβγαλα με ένα άλλο...δεν το θυμάμαι...εντελώς γυναικείο ποτό όμως...τς τς τς.(Ξεπεσμός)

Καταλαβαίνετε τι επιπέδου συζητήσεις έκανα με τον Διευθυντή για ακόμα μια φορά!!!
Υπήρχε και οπτικοακουστικό υλικό....για κάθε κουτσομπολιό έπαιζε και βιντεάκι...για να έχω ολοκληρωμένη εικόνα.

Ένα σας λέω ktulu και "παιδί"...χάσατε!!!

Ας όψετε το ταξίδι του γυρισμού που έπρεπε να μείνουμε νηφάλιοι...αλλιώς ακόμα εκεί θα τα πίναμε.
Χωρίς να χρειάζεται να σηκωθούμε απο καρέκλες...

(αναρωτιέμαι..τι να έγραψε η τοπική εφημερίδα για το χθεσινό πέρασμα μας από αυτόν τον όμορφο τόπο;)

Sunday, May 22, 2005

Link

Όποιος πικραμένος θέλει να γελάσει...
ή όποιος δεν είδε την Eurovision και θέλει πάραυτα να ενημερωθεί...
αν ρίξει μια ματιά στις αθλιότητες που γράφει ο απαίσιος πιτσιρίκος :P

Δεν γράφει απλά.... τα ζεί ο άνθρωπος!!!

Saturday, May 21, 2005

Βρουυμμ Βρουυμμ!!!

Μετά από 12-13 χρόνια πάνω σε μηχανάκι ήρθε και για μένα η ώρα να πέσω απο αυτό.

Το ήξερα...απο παππού θα πάω έλεγα.
Και ήρθε και με βρήκε ο άτιμος...

Σταματημένη στην άκρη του δρόμου...
ο παππούς με μυωπία και καταράκτη με έβαλε σημάδι...

Κορίτσι με παπί...double bonus!

Θα άφηνε τέτοια ευκαιρία;
Αμ δε!

Να παρκάρει ήθελε ο άνθρωπος, τι είναι ένα μηχανάκι σταματημένο με αναβάτη;
Εμπόδιο.

Μετά στο ζζντουυππ... μηχανάκι στο οδόστρωμα...και εγώ, δεν ξέρω πώς, ακόμα όρθια με τα χέρια τεντωμένα...σαν να κρατάω ακόμα το τιμόνι.

Έκπληκτη ακούω βρισιές...που πάς κοπέλα μου...δεν βλέπεις;@#$%&*!!!
Το τονίζω...εγώ σταματημένη.

Λέω ίσα με είκοσι φορές..."μιλάς και από πάνω...μιλάς και από πάνω....;"
(σαν οι πολιτικοί στα παράθυρα..."θα με αφήσετε να ολοκληρώσω...θα με αφήσετε να ολοκληρώσω;"

Έμ ήθελε να μιλάει και από πάνω ο παππούς...με αυτά που άκουσε μετά, σίγουρα την Κυριακή θα πάει να μεταλλάβει.

Η αλήθεια είναι οτι αυτή είναι η δεύτερη φορά που "μηχανάκι στο οδόστρωμα"...
Η πρώτη ήταν πρίν αρκετά χρόνια..πιτσιρίκα ακόμα...
αλλά και πάλι άλλος, άλλη....ή άλλο (!) ήταν αυτό που με προσέκρουσε.
Ιστορία πολύ εξευτελιστική...θα γελάει και το παρδαλό κατσίκι αν μαθευτεί.

Ευτυχώς οι ελάχιστοι που την ξέρουν δεν έχουν internet...φροντίζουν όμως να κάνουν τα παρδαλά κατσίκια να γελάνε συχνά.

Ελπίζω την τρίτη και φαρμακερή να μην βρεθώ με "κιφάλι στου χαντάκιι"

(το άλλο (!) ήταν ένα π-----ο, όποιος το βρεί κερδίζει το σπασμένο φανάρι)

Wednesday, May 18, 2005

Κουίζ...

για τους φίλους με "σάρκα και οστά", τους ιντερνετικούς γνωστούς ή τους τυχαίους αναγνώστες που απλώς θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους.
Δεν υπάρχει έπαθλο...το κίνητρο σας πρέπει να είναι εσωτερικό.

Ερώτηση 1η: Απο ποιόν αντέγραψα ή επικοινώνησα με οποιοδήποτε τρόπο για να περάσω το μάθημα των υπολογιστών;

α) την Άννα (πληροφορικός γάρ...και μέντορας μου)
β)τον "Διευθυντή Ιδιόκτητου Οινοποιείου & απόφοιτο της παγκοσμίως αναγνωρισμένης σχολής υπολογιστών- Η Λούτσα"
γ)τον Ερωτοχτυπημένο Gregory

Ερώτηση 2η: Ποιός τσιμπούσε μετά μανίας τα οπίσθια άγνωστων κορασίδων μετά τα 3 ποτά και τα 8 σφηνάκια;

α) ο ktulu ή ρεμάλι ή τσακάλι ή κολλητάρι
β) ο αεροπόρος
γ) ο Διευθυντής Ιδ. Οινοποιείου
δ) το "παιδί"
ε) ο Ερωτοχτυπημένος Gregory
ξ) Όλοι οι παραπάνω, φυσικά

Ερώτηση 3η: Απο ποιό αυτί δεν ακούει καλά το "παιδί" και αποφεύγαμε να καθίσουμε δίπλα του όταν πρόκειται να αντιγράψουμε;

α) το αριστερό
β) το δεξί
γ) δεν άκουσα; επαναλαμβάνεται παρακαλώ;

Ερώτηση 4η: Ποιός έχανε το δρόμο για το σπίτι του και αντ' αυτού έβρισκε μόνο το δικό μου ή το γήπεδο του "Πανσεραϊκού";

α) ο ktulu
β) ο Διευθυντής Ιδ Οινοποιείου
γ) το "παιδί"

(αυτή παραήταν εύκολη)

Ερώτηση 5η: Ποιός ή ποιά σας λείπει περισσότερο; (προσοχή τι θα απαντήσετε)

α) ο Διευθυντής Ιδ. Οινοποιείου
β) ο ktulu
γ) ο ερωτοχτυπημένος Gregory
δ) η alex
ε) ο αεροπόρος
ζ) το "παιδί"
η) ο Κάψ
θ) κανένας, σας έχει σιχαθεί η ψυχή μου

Πολύ φοβάμαι οτι κανένας απο εσάς Ρεμάλια δεν θα απαντήσει.

Ο μεν ktulu μετά λύπης με ενημέρωσε χθές οτι ξέχασε τον κωδικό του (γιατί δεν μου φαίνεται παράξενο αυτό;)

Το "παιδί" όπως έχουμε ξαναπεί χωρίζει και μάλλον κλαίει την μοίρα του μέρα-νύχτα.

Ο αεροπόρος, ο ερωτοχτυπημένος Gregory και ο Κάψ δεν έχουν πρός το παρόν πρόσβαση στο internet (θα κάνω παράπονα στον ελληνικό στρατό).

Ο Διευθυντής Ιδ. Οινοποιείου με έχει ρωτήσει πενηνταδώδεκα φορές πως να γράψει ένα comment, αποκλείεται να το έχει καταλάβει ακόμα...

Άρα μόνο η γλυκιά και αγαπημένη Άννα, που μονίμως χασομεράει,θα απαντήσει στο κουίζ.(παρεπιπτώντος μόνο την μία ερώτηση μπορεί να απαντήσει σωστά...αν θυμάται δηλαδή ;) )

Μετά απο ενδελεχή καταμέτρηση των ψήφων θα παρουσιασθούν σε καινούργιο post τα αποτελέσματα με την βοήθεια γραφικών παραστάσεων, IR, NMR και φασματογράφου μάζας.

Ευχαριστώ προκαταβολικά για την (μη) συμμετοχή σας.

(Πρίν σας ξανασυναντήσω θα κάνω την προσευχή μου, την διαθήκη μου και θα φιλίσω σταυρωτά τους αγαπημένους μου ανθρώπους...γιατί θα με σκοτώσετε που έβγαλα λίγα από τα άπλυτα μας στην φόρα )

Tuesday, May 17, 2005

Ηλιοθεραπώ

Πρώτη ηλιοθεραπεία χθές.
Όμορφη παραλία...
Στην θάλασσα θα βουτήξω σε κανά μήνα...δεν αντέχεται ακόμα...δεν είμαι και τόσο παλικάρι.

Παίρνω το ωραιότατο περσινό αντιηλιακό (500ml από τα Lidl, αυτό έλειπε να το έχω πετάξει) και ρίχνω μια μεγάλη δόση στα χέρια μου.
Αυτό δεν ήταν αντιηλιακό...ξυνόγαλο ήταν.
Αναρωτιόμασταν για ώρα αν έπρεπε να το βάλουμε ή όχι...τελικά η μεγάλη επιστήμονας αποφάνθηκε πως το πολύ πολύ να γίνουμε σαν πασχαλίστες και το μωρό μου που εμπιστεύεται τις γνώσεις μου (νομίζω είναι ο μόνος στην υφήλιο) με ακολούθησε.
Και το βάλαμε...(πάντως το πρώτο 24ωρο δεν έδειξε συμπτώματα)

Την ώρα που ρωτάω το μωρό μου αν θα τον πείραζε να βγάλω το top ή όχι
(σιγά που θα τον πείραζε)
σκάει μύτη ο Πάτερ απο το διπλανό εκκλησάκι...

ουυυυ σίξ χάντρεντ σίξτι σίξ......

Άντε τώρα να ξαναδένεις τα κορδόνια....

Έκοψε λίγη κίνηση και έφυγε νωρίς.
Έτοιμος για τον εσπερινό ο Πάτερ....!

Monday, May 16, 2005

Ήσουν μια ( ) στην ζωή μου.

Ήρθες σιγά σιγά...και χωρίς να το καταλάβω με κατέκτησες ολοκληρωτικά.
Ήθελα, δεν ήθελα παραδόθηκα.
Δεν λέω, τα ζήταγε και ο οργανισμός μου...τι τα ήθελα τα φορεματάκια;

Δεν ήταν τόσο άσχημα....είχα μεγάλη περιποίηση.
Μου έδωσες χρόνο να σκεφτώ.
Με άναψες... 38 και βάλε.
Παρόλα αυτά μου έκαψες και άπειρα εγκεφαλικά κύτταρα (και όχι μόνο)

Σε νίκησα όμως κακέ μου ιέ.

Όχι όχι δεν γράφω για έναν περαστικό έρωτα... μην πάει ο νούς σας στο κακό.
Άν και τελικά....πόσο διαφέρει ο ιός απο τον έρωτα;
Και τα δύο εισχωρούν στο DNA μας και είτε καταστρέφουν τα κύτταρα μας είτε η άμυνα μας καταφέρνει την εξολόθρευση τους.

Τι ήσουν λοιπόν; Μια παρένθεση στη ζωή μου, αυτό ήταν όλο κακέ μου ιέ.

Saturday, May 14, 2005

Το "παιδί" χωρίζει...

(μην κοιτάς έντρομος την οθόνη....δεν λέω ονόματα)

και τι του λέω εγώ το αστροπελέκι?
"Μην στεναχωριέσε μικρέ μου"

Σίγουρα απογοητεύτηκε με αυτήν την φράση, δεν την περίμενε απο εμένα.
Δύσκολα βγαίνουν κλασικές ατάκες απο το στοματάκι μου.

Αν και αυτές οι κουβέντες θέλουν παρέα, χέρι με χέρι, τσιπουράκι και πολλά τσιγάρα λόγω απόστασης θα την βγάλουμε ξεροσφύρι.

Ε λοιπόν να στεναχωριέσε, να βγείς, να πιείς, να γίνεσε κομμάτια κάθε βράδυ μέχρι το ξημέρωμα..... να το ζήσεις.
Να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να πονέσει τόσο ώστε μια μέρα να έχεις ξυπνήσει και ο πόνος απο μόνος του να έχει φύγει...
γιατί θα φύγει, θέλει δεν θέλει.

Και ποιός ξέρει...ίσως μια μέρα να σου λείψει κιόλας.

Δεν ξέρω τι θα έρθει...ούτε και εσύ.
Άν είναι καλύτερο ή χειρότερο ..... θα δείξει.

Δες το σαν μια περιπέτεια.....να το ζήσεις σαν μια περιπέτεια!

Μακάρι να ήμουν εκεί...όλο και κάποιες μαλακίες (τις γνωστές μου) θα έκανα για να σε κάνω να γελάσεις.

Wednesday, May 11, 2005

Μάι ντίαρ φρέντς

Αι εμ σόου κονφιούζντ...
αι κανότ τσιούζ γουάτ λάγκουιτζ το γιούζ.

Ιν γκρίκ αι όλγουειζ φοργκέτ δε τόουνς.

Ιν ίνγκλις αι εμ νότ δατ φλούεντ έντ μπισάιντς δις σαμ οφ μάι φρέντς αρ "κούτσουρα".

Ιν γκρίκλις ίτς ε μπίτ άγκλι.

Νεβερδελές αι μάστ ράιτ γουίθ σάμθιγκ, έντ δις γουέι μπιλίβ μι ίς βέρυ ντίφικολτ.

Σόου αι ρετούρν το δε κλάσικ γκρίκ ίβεν ιφ ι ντού άουερς το ράιτ α γουόρντ κορέκλυ.

Σι γιού.

Tuesday, May 10, 2005

Πολύ θα ήθελα να απεργώ...

....αλλά τον τελευταίο καιρό ανεργώ.

Εντάξει, εντάξει δεν θα αρχίσω με τα "άτιμη κοινωνία"..."κάποτε ήμουνα πουλί και
μ' αγαπούσανε πολλοί"
αλλά κακά τα ψέματα....άτιμη η κενονία (το ορθογραφικό δεν έγινε απο λάθος)

Οι περισσότεροι από εσάς γκρινιάζετε για το αφεντικό σας...για τους συναδέλφους...για τα deadlines που έχετε...για τον Καραμανλή που δεν έδωσε αργία. Και δίκιο έχετε.

Όμως εγώ γκρινιάζω που δεν έχω αφεντικό...συναδέλφους...deadlines....και που ο Καραμανλής δεν έδωσε αργία. Και δίκιο έχω.

Μου ζητάνε:
-να είμαι μέχρι 30 (αυτό για τρία χρόνια..άντε δύο χρόνια και ένα μήνα ακόμα το' χω)

-να είμαι ευπαρουσίαστη (να'ναι καλά ο πατέρας, η μητέρα και τα γονίδια τους, το'χω)

- να έχω μεταπτυχιακό (αν είναι της προκοπής χρειάζομαι άλλα 7000Ε, τα 800 τα'χω)

-να έχω δίπλωμα αυτοκινήτου (900Ε, τα είχα αλλά τα χάλασα)

-να έχω προϋπηρεσία 3-5 χρόνια (απο μικρή στα βάσανα,...χημικό τελείωσα όχι ΙΕΚ κομμωτικής...δεν το'χω)

-αγγλικά, υπολογιστές (τα'χω τα'χω)

-και όλα τα υπόλοιπα προσωπικά χαρακτηριστικά που ζητάνε...αποφασιστικός (το'χω),να παίρνει πρωτοβουλίες (το'χω), αναλυτικός (το'χω).....και πολλά άλλα που άλλοτε τα'χω και άλλοτε το παίζω ότι τα'χω)

-και φυσικά ανάλογα με τις λόξες του καθενός μπορούν να ζητήσουν οτιδήποτε (ακόμα και να φοράω μπέρτα και μάσκα και να σώζω τις γριούλες απο τα αυτοκίνητα στις διαβάσεις)(δεν το'χω)

Μεγάλο θέμα η ανεργία....δεν τελειώνει σε ένα post (ή άρθρα όπως τα λέει η Άννα και με κοροϊδεύει) ...και επειδή με κουράζουν τα μεγάλα post σταματάω πρός το παρόν εδώ.

Πάντως δεν θα γλιτώσετε από την περιγραφή των εμπειριών μου στις συνεντεύξεις

Άχ ανεργία .....άχ απεργία

Two of a kind...

One in Istanbul...name Yasmine...age 27...a beautifull architect
and
one in Athens...name Alex...age 27...a chemist

So far but still so close!!!

Same way of thinking, lots of common experiences ...
Both "bad girls"

I dream of the day she will pick me up from the airport in Istanbul
hold my hand and walk with me in the city
Be like we've known each other for a lifetime

I always dreamed of going there,but for different reasons....
Now i have her.

I dream of the night next to the sea drinking cold beers and talk for hours
listening to Cat Stevens .... the wind....

This is what i dream for us Yas ...
and one day or night i will make it happen.

This is a promise.

My "close" and "so far away" friend Yasmine

Sunday, May 08, 2005

H2O

Έχετε σκεφτεί γιατί το νερό είναι τόσο διαφορετικό και τόσο πολύτιμο;
Όχι;;;

Τότε ήρθε η ώρα να αναρωτηθείτε και να μάθετε μερικές χρήσιμες πληροφορίες απο την μεγάλη επιστήμονα.....(βλέπε alex....μην γελάς ρε ktulu...δεν είμαι εγώ μεγάλος επιστήμονας;;;)

Δεν θα αναφερθώ απο ιστορικής πλευράς ,γιατί λίγο πολύ αυτά είναι γνωστά (ακόμα και απο την Άννα που γενικώς είναι λίγο βλήμα :P). Θεοποίηση ύδατος απο αρχαίους πολιτισμούς, βάση φιλοσοφικών αναζητήσεων, χρησιμοποίηση του σε τελετές λατρείας και πολλά άλλα.

Από επιστημονικής απόψεως το νερό πάντα παρουσιάζονταν σαν πρότυπο του τέλειου υγρού με βάση το οποίο καθιερώθηκαν οι περισσότερες φυσικές σταθερές. ΟΜΩΣ είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα σταθερό και τέλειο υγρό....(μήπως τελικά πρέπει να γίνει ανανέωση του Οδηγού Σπουδών στη σχολή μας ; τι διάολο μαθαίναμε τόσα χρόνια)
Μετά απο διάφορες έρευνες βρέθηκε ότι αντιτίθεται σε όλους τους γνωστούς φυσικούς νόμους, παρουσιάζοντας αστάθεια ακόμα και στις παραμικρές εξωτερικές επιδράσεις, μαγνητικές, ενεργειακές κτλ.

Σας έκανα να αναρωτιέστε ή ακόμα?

Π.χ1 το νερό έχεισημείο ζέσης ( θερμοκρασία βρασμού) στους 100 C. Άν πάρουμε αποσταγμένο νερό και με συνεχή βρασμό σε χαμηλή πίεση αφαιρέσουμε τον υπάρχοντα αέρα και έπειτα προσπαθήσουμε να το ξαναβράσουμε θα φτάσουμε μέχρι τους 180 C και δεν θα έχουμε επιτύχει βρασμό. (στουμπ...δεν το ήξερα αυτό)

Π.χ2 λέμε ότι ο πάγος είναι ελαφρύτερος απο το υγρό νερό, όμως στην πραγματικότητα μόνο για την μία αλλοτροπική μορφή απο τις έξι ισχύει κάτι τέτοιο (πάλι στουμπ!!!)

Π.χ3 μάθαμε επίσης, στο ωραιότατο κατά τα άλλα Πανεπιστήμιο μας, ότι το νερό γίνεται πάγος στους 0 C, ενώ σύμφωνα με τους νόμους της Μοριακής Φυσικής (την οποία αγνοώ πλήρως) το νερό θα έπρεπε να στερεοποιηθεί σε λιγότερο από -80 C. Για να παρακαμθεί αυτή η δυσκολία οι επιστήμονες (και εγώ επίσης ) έπρεπε να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι στο νερό τα μόρια δεν είναι ελεύθερα αλλά συνδεδεμένα μεταξύ τους, σχηματίζοντας "πολύ ύδωρ" (πολυμερισμένο νερό αγαπητοί μου) στο οποίο η δύναμη ένωσης μεταξύ των διάφορων μορίων, αν και είναι 20 φορές μικρότερη απο αυτή που ενώνει τα άτομα τους, είναι αρκετή για να γίνουν "κολλώδη" τα μόρια αυτά. (στουμπ στουμπ στουμπ)

Π.χ4 (και τελευταίο) το νερό είναι κακός ηλεκτρολύτης, όμως διαλύει και ιοντοποιεί πολύ μεγάλο αριθμό ουσιών και πολλές από αυτές που παραμένουν αδιάλυτες περνούν σε κολλώδη κατάσταση έτσι ώστε το νερό του οποίου η θρεπτική αξία είναι μηδαμινή, να μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε κύριο συστατικό των εμβρύων όντων και τελικά ίσως στην ποιο απαραίτητη τροφή. ( μπορείς να πεθάνεις 10 φορές πιο γρήγορα απο δίψα παρά από πείνα) (ένα στουμπ μόνο)

Μετά απο όλα αυτά έχω τρείς επιλογές: ή να ψάξω πιο έγκυρες πηγές στο internet ή να σκίσω το πτυχίο μου...ή.... να δεχθώ τις καινούργιες έρευνες και απλά να κατηγορήσω τη σχολή που μου έμαθε απαρχαιωμένες γνώσεις.
Αλλά επειδή το πτυχιάκη μου το πήρα με πολύ κόπο ..... και πολύ επιστημονική έρευνα (πάλι γελάς κολλητάρι;) θα δεχθώ την τρίτη επιλογή. (teachers leave the kids alone...)

Πάω να βάλω λίγο πάγο....(την αλλοτροπική μορφή που είναι βαρύτερη από το υγρό νερό) στο κεφαλάκι μου γιατί για όσους δεν κατάλαβαν το "στουμπ" ήταν η σύγκρουση με τον τοίχο.

{πάλι μεγάλο βγήκε αυτό το post....αλλά άμα έχεις να κάνεις με επιστημονικά (και καλά :P) άρθρα αυτά παθαίνεις}

Wednesday, May 04, 2005

Κατακαϊμένο μου Αρνί

Κάθε Πάσχα είναι σαν να βάζουν όλοι ένα στοίχημα...ποιός θα ψήσει το αρνί πιο γρήγορα!!!
Ξυπνάνε χαράματα να ανάψουν φωτιά , να σουβλίσουν το αρνάκι και να τυλίξουν το κοκορέτσι...κατά τις 9 όλα είναι έτοιμα και οι ψήστες στην θέση τους.Τεντώνουν τα χέρια....κάνουν μερικές κάμψεις....κάνουν ζέσταμα και ξεκινούν το γύρω γύρω!!!

Εκείνη ακριβώς την στιγμή ξεκινά και η μουσική υπόκρουση...κλαρίνα απο παντού...στην διαπασών...κάθε σπίτι στην γειτονιά και διαφορετικό CD ή ραδιοφωνικό σταθμό. Κλαρίνα... κλαρίνα ...κλαρίνα.
Τότε ξεκινά και το δικό μου μαρτύριο....στριφογυρίζω στο κρεβάτι μου όπως ακριβώς το αρνί στην σούβλα....."γειά σου μπάρμπα-Μυλωνά" απο τα αριστερά..."χαλασιά μου" απο τα δεξιά και το κλασικό "Γιάννη μου το μαντίλι σου"να έρχεται από το βάθος.(Αχ χαλασιά μου...)

Απο τις 9 μέχρι τις 12 δεν ξέρω τι γίνεται γιατί εγώ ανήκω στην άλλη κατηγορία (όπως είναι φανερό)...αυτή που ξυπνάνε αργά και κάνουν τους κινέζους όταν κάποιος απο τους ψήστες- γυρολόγους κάνουν έκκληση για αλλαγή βάρδιας.
Και για να μην λέω ψέματα αντικατέστησα το μωρό μου για λίγο...αλλά τι το θέλα....
με πέθανε στις φωτογραφίες!!!
"Χαμογέλα baby"... μία με το αρνί...μία με το κοκορέτσι...μία με τον παππού
Και εγώ να έχω τα νεύρα μου...μαζεμένα μανίκια στους ώμους...καπέλο...γυαλιά...και όλος ο καπνός καταπάνω μου σε θερμοκρασία ατμοσίδερου.
Κατά τα άλλα "χαμογέλα baby"...

Ο καφές δεν προλαβαίνει να φτάσει στην μέση...είναι 12:30 και ο ειδικός αναφωνεί πως τα ψητά είναι έτοιμα....οι νοικοκυρές (μην κοιτάτε εμένα...) αστραπιαία στρώνουν το τραπέζι με σαλάτες, τυριά, τζατζίκι ... οι μπύρες κρύες και όλα είναι έτοιμα για το φαγοπότι.
Η απαραίτητη προσευχή,το τσούγκρισμα των ποτηριών, οι καθιερωμένες ευχές(άντε και με ένα γιό...καλός πολίτης....με μια καλή κοπέλα...καλά στέφανα...καλή πρόοδο.... καλά γεράματα και πολλές ακόμα που ακούω κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα και στις ονομαστικές εορτές)

Αναστενάζει το αρνάκι στα χέρια τους και εγώ είμαι ακόμα με τον καφέ στο χέρι...
Λέω δεν μπορεί πρέπει να δοκιμάσω...αλλά αντιστέκεται...δεν κατεβαίνει....μασάω μασάω ...μπα τίποτα....πίνω μια γουλιά καφέ γιατί θα πνιγώ.
Συμβουλή:μην μπερδεύεται το αρνί με τον καφέ!!!

Και εκεί κατά τις 2 το αρνάκι μοιάζει με αρχαιολογική ανακάλυψη (έχουν μείνει μόνο τα κοκκαλάκια του) ...εγώ έχω τελειώσει τον καφέ μου συν μισό πακέτο τσιγάρα, έχει επανέλθει ο εγκέφαλος απο τον ύπνο πλήρως (γιατί έχω και ένα delay για κανά δίωρο) και άρχισα ωχ ωχ να πεινάω!!!

(Εν τω μεταξύ κάπου σε ανύποπτο χρόνο έχω βγάλει το κασσετόφωνο απο την πρίζα,δεν το κατάλαβε κανείς....)

Ένας ένας άρχισε να χαιρετάει...καλό μεσημέρι...και του χρόνου....τα κρεβάτια γέμισαν στο πι και φι. (αυτό το πι και το φι με βασανίζει απο παιδί...γιατί δεν είναι δηλαδή γου και ξου;)

Και μένω μόνη με την ανάμνηση του ζωντανού που θυσιάστηκε στο βωμό του εθίμου...το αρνί εννοώ Άννα...(δεν καταλαβαίνει αυτό το κορίτσι όταν μιλάω ποιητικά) και που μάλιστα δεν δοκίμασα ποτέ.

Κοιτάω την μπύρα μου που έχει αρχίσει να εξατμίζεται απο τον ήλιο και λέω να την κάνω....

Έτσι είναι το Πάσχα στο χωριό...
Αλλά και πάλι θα μου πείς ...γίνεται Πάσχα χωρίς γονείς....παππούδες..γιαγιάδες...ανηψάκια να τρέχουν και να γελούν;

Άντε και του χρόνου να'μαστε καλά να ανταμωθούμε!!!

Tuesday, May 03, 2005

Το τραγούδι της αποφοίτησης

Κάποτε όταν ακόμα πάλευα για το πτυχίο (άνιση μάχη...αλλά τα κατάφερα)
σκαρώσαμε με μια παρέα ένα τράγουδι για να ξορκίσουμε τα πολλά μαθήματα που χρωστούσαμε......
Αυτοί είναι μερικοί απο τους στίχους σε μουσική απο το τραγούδι"σαν βγω απο αυτή τη φυλακή"
"Σαν βγώ ποτέ απ'την σχολή
κανείς δεν θα το περιμένει
η λέσχη θα'ναι πια κλειστή
κι οι φίλοι μου όλοι παντρεμένοι
Η λίμνη θα'ναι καθαρή
και η Κατάρα θα έχει ισιώσει
κουφάλες θα΄'χω πια τελειώσει
σαν βγώ ποτέ απ'τη σχολή!!!"

Βέβαια τώρα πρέπει να σκαρώσουμε καινούργιο τραγούδι για να ξορκίσουμε την ανεργία.
Αν έχει κανείς σας έμπνευση παρακαλώ στείλτε μου στιχάκια.

Monday, May 02, 2005

Me to deksi!!!

Exw kainourio blog, exw kainourio blog!
Ena fragko i bioleta tzigkoleleta, tzigkoleleta....