Προκοπάκιας

Ταξιδάκι αστραπή στον κολλητό μου "Διευθυντή" ή αλλιώς wineman
(ζηλέψτε Ρεμάλια)

Ξεκίνησε το φαγοπότι (και κυρίως το "πότι") κατά τις 4 το μεσημέρι που φτάσαμε στον
"Προκοπάκια"

Το πλωμάρι δεν προλάβαινε να μπεί στα ποτήρια μας...εξαφανιζόλ.
Γνωρίζεται την αδυναμία που έχω στο ούζο... όπως και την αδυναμία που αποκτώ από το ούζο μετά από μερικά ποτηράκια.

Όπως λέει και ο Διευθυντής "το ούζο το καταλαβαίνεις μόνο όταν πας να σηκωθείς απο την καρέκλα...μέχρι τότε μπορείς άνετα να πίνεις χωρίς να ανησυχείς"

(Πολύ καλά και τα μεζεδάκια του προκοπάκια επίσης...αν ήξερα οτι θα κεράσει ο Διευθυντής θα έπαιρνα και άλλα :P)

Κατά τις 8 ενώνουμε τα κομμάτια μας και πάμε στην ακριβώς διπλανή καφετέρια για να ξενερώσουμε.
Έχει δίκιο ο Διευθυντής λέω...(πάντα έχει δίκιο αυτό το παιδί) εκεί που πας να σηκωθείς απο την καρέκλα και να πάρεις τα τσιγάρα απο το τραπέζι καταλαβαίνεις και αναρωτιέσαι..."μα πόσο ήπια πάλι;"

Οι φίλοι "με σάρκα και οστά" καταλαβαίνετε πόσο γέλιο έπεσε χθές...
οι άλλοι μπορείτε να υποθέσετε.

Αφού τελειώσαμε τον καφέ, μας είχαν μείνει και άλλα να πούμε...δεν είχαμε χορτάσει.
Αν και δεν βρήκα αυτό το μαύρο-άσπρο ποτό που ήθελα να δοκιμάσω την έβγαλα με ένα άλλο...δεν το θυμάμαι...εντελώς γυναικείο ποτό όμως...τς τς τς.(Ξεπεσμός)

Καταλαβαίνετε τι επιπέδου συζητήσεις έκανα με τον Διευθυντή για ακόμα μια φορά!!!
Υπήρχε και οπτικοακουστικό υλικό....για κάθε κουτσομπολιό έπαιζε και βιντεάκι...για να έχω ολοκληρωμένη εικόνα.

Ένα σας λέω ktulu και "παιδί"...χάσατε!!!

Ας όψετε το ταξίδι του γυρισμού που έπρεπε να μείνουμε νηφάλιοι...αλλιώς ακόμα εκεί θα τα πίναμε.
Χωρίς να χρειάζεται να σηκωθούμε απο καρέκλες...

(αναρωτιέμαι..τι να έγραψε η τοπική εφημερίδα για το χθεσινό πέρασμα μας από αυτόν τον όμορφο τόπο;)