Tuesday, July 19, 2011

Οι τηλεφωνικές συνομιλίες του πρωθυπουργού - the true ones



Διάβασα σήμερα εδώ πως ο ΓΑΠ είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τους παρακάτω σημαντικούς πολιτικούς (;) για να ενημερώσει; για να ρωτήσει; για να κανονίσει; τι θα πει; τι θα κάνει; τι θα φανερώσει; στην Σύνοδο Κορυφής.

Με τον Θόδωρο:
- Θόδωρε, φεύγω αύριο για την Σύνοδο Κορυφής
- Τι θα φάτε;
- Τα μούτρα μας;;; Θα έρθεις;
- Αχχμμ άλλο ενοούσα, μπα το Χριστινάκι θέλει να πάμε στην μαμά της
- Τι θα πω στην Σύνοδο;
- Να σου βάλουν βαζελίνη.
- Για να μην καώ;
- Τουτ τουτ τουτ (μα πόσο, πόσο, πόσο βλαμμένο είναι;)

Με τον Ευάγγελο:
- Έλα, μου το έ-κλει-σε-εεεεε!
- Χρτς χρτς ποιος χρτς; (τρώει μια μερέντα με λίγο ψωμί)
- Ο Θόδωρας.
- Τι χρρρτς τον ρώτησες χρτς;
- Τι να πω στην Σύνοδο.
- Σλουυυυπ (γλύψιμο κουταλιού), ότι είπες και στην Χίλαρι, σρλοουυυπ, τα ονόματα άλλαξε μόνο.
- Ααα .. δηλαδή: "Αγαπητή κα Σύνοδο, θα ήθελα ..."
- Τουτ τουτ τουτ (σρλουυπ!)

Με την Αλέκα:
- Αλέκα μου, ο Γιώργος είμαι
- Τουτ τουτ τουτ
- Αλέκα μου, μ'ακούς, πάρε το μηδέν, ιιι-ι, ού-ού, Αλεκάκι, τσα, καλέ, μ'ακούς; Ναι;

Με τον Γιώργο:
- Γιώργο; Ο Γιώργος είμαι.
- Εγώ είμαι ο Γιώργος.
- Όχι ο Γιώργος είμαι.
- Ο Γιώργος είμαι εγώ.
- Αααα λάθος.
- Γεια.
- Αντίο.

Με τον Αντώνη:
-Αντώνη;
- Γιώργο;
- Καλά;
- Καλά.
- Πόσο χρόνο έχω;
- Ούτε τρία λεπτά.
- Γιατί;
- Γιατί έτσι.
- Γιατί έτσι;
- Γιατί έτσι έτσι.
- Αααα γιατί έτσι έτσι;
- Γιατί έτσι έτσι και έτσι. Χα!
- Αααα γιατί έτσι έτσι και έτσι Χα!;
.
.
. (δύο λεπτά και 54 δευτερόλεπτα μετά)

- Τουτ τουτ τουτ
- Ι-ι, ου-ου, α-α-α-α, (κλάμα ΓΑΠ) σνιφ, θρούπ θρουπ (ρούφηγμα μύτης) πάλι με ξεγέλασε. Δεν έχω κάποιον να μιλήσω και να με καταλάβει. Τι καημός.

Με την μαμά του:
- Μαμά μου, Μάμι, μάμι;
- Παιδί μου!
- Δεν με παίζουν. . .
- Πάλι γκρίνια ρε Γιωργάκη; Έλεος! Τουτ τουτ τουτ

Monday, July 18, 2011

Στρίτ Ντένσινγκ

Στο άλσος της Ν. Σμύρνης


Κάθε βόλτα στο άλσος της Νέας Σμύρνης καταλήγει στο σκάκι. Νέα αγόρια και κορίτσια, με φορητά ηχεία και mp3 player γεμίζουν το πάρκο με μουσική και street dance. Ο μικρότερος χορευτής, ποιος άλλος από τον Ματσουπίτσου μου!

Τις πρώτες μέρες στεκόμουν δειλά και διακριτικά λίγο πιο δίπλα από το σκάκι γιατί τα χρόνια που με χωρίζουν από αυτή την παρέα είναι πολλά. Φοβόμουν να πλησιάσω μην τυχόν ακούσω κανένα "βρε θειά, κάνε παραπέρα". Ο μικρός Ιωάννάκος όμως ήθελε πίστα και έτσι μετακινηθήκαμε στο πέτρινο πλαίσιο, αρχικά να παρακολουθούμε και έπειτα να χορεύουμε.

Βλέπω πως ο μικρός μιμείται πολύ γρήγορα και κάνει απίστευτες φιγούρες. Προσπαθώ να τον ενισχύω ώστε να μην ντρέπεται και να έχει αυτοπεποίθηση, κάτι που δεν είχα εγώ και αν δεν έσβηναν τα φώτα, πόδια δεν κουνούσα στον χορό. Επίσης βλέπω και την παρέα των νεαρών που μας δέχτηκαν πολύ καλά και χαίρονται όταν τους επισκεπτόμαστε, δεν είναι και ότι καλύτερο για 18 χρονα και 20 χρονα να κάνουν παρέα με μια τριαντακατιτίς (δεν θέλω σχόλια) και το πιτσιρικάκι με το πάμπερ. Είναι αρκετά αστείο το ότι μερικές φορές μαζεύεται κόσμος και χαζεύει τον Ιωαννάκο μου (είμαι χαζομαμά, το παραδέχομαι ... )


Από την μεγάλη λίστα "τι θέλω να μάθω στο παιδί μου" υπογραμμίζω το
"να μην ντρέπεται και να έχει αυτοπεποίθηση" και γράφω "σε εξέλιξη".
Ακολουθούν:
"να αγαπά τον κόσμο όλο"-σε εξέλιξη for life,
"να μην φοβάται τις αράχνες"-not yet,
"να σηκώνει το καπάκι της τουαλέτας"-τι-είναι-τουαλέτα-μαμά;,
"να ξεχωρίζει τον Θανάση από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου"-πάνω-στα-λυτά-σου-τα-μαλλιά-παιδί-μου-φωλιάζουν λαμπυρίδες,
"να ξέρει από καλό λάδι"-το-άσχετο ...
είναι μεγάλη η λίστα, ξέρω.

Μακάρι κάθε γειτονιά να είχε και ένα άλσος! Είναι ζωή.

Monday, July 04, 2011

20 δευτερόλεπτα



"Όσο διαρκεί η διαδρομή Συγγρού-Φίξ με Ν. Κόσμο, με τον συρμό να τρέχει στο maximun, τόσο διαρκεί το καθημερινό μου tribute σκέψης σε σένα. Τα Σαββατοκύριακα παίρνεις ρεπό.

Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι το τελευταίο σου φιλί. Χαμηλώνω την ένταση της μουσικής στ'αυτιά μου μπας και ακούσω πάλι το γέλιο σου καθώς έσκυβες για να μου το δώσεις. Αλλά αντί γι'αυτό ακούω το "σμούτς" των χειλιών που χωρίζουν. Μα δεν είναι αστείο; Από όλους τους ήχους επέλεξα να θυμάμαι τους πιο γελοίους. Το "σμούτς" των φιλιών, το "πλίτς-πλίτς" της τουαλέτας, το "κρίκ" της μέσης σου από την υπερ-προσπάθεια.

Και επιστρέφω στο φιλί που αν ήξερα πως θα ήταν το τελευταίο ... αν ήξερα, θα δάγκωνα με δύναμη τα χείλη σου μέχρι να ματώσουν και ύστερα θα τα φιλούσα για να τα γιατρέψω. Θα είχα μια γεύση να θυμάμαι. Τώρα ξεχνώ. Κάθε μέρα η εικόνα του φιλιού σου γίνεται όλο και πιο θολή. Σε λίγο δεν θα είμαι σίγουρη οτι υπήρξε καν και τα μόνα που θα θυμάμαι θα είναι τα "σμουτς-πλιτς-κρικ". Άδικο δεν είναι; Όχι τόσο για μένα αλλά για το φιλί σου.

Και φτάσαμε στο Ν. Κόσμο, αύριο πάλι..."


Προσοχή μην γλιστρίσετε από τα σιρόπια.