Sunday, February 25, 2007

Πέντε πράγματα που δεν ξέρατε για μένα (μόνο πέντε;)

Δέχομαι την πρόκληση του πιτσιρίκου και σας αποκαλύπτω πέντε πράγματα για μένα:
  • Μου αρέσει να τραβώ το μανίκι της μπλούζας μου, να κρατώ τις άκρες του στην χούφτα μου και να παριστάνω το φίδι. Φςς φςς φςς. Τσιμπάω τον σύντροφο μου μέχρι να κλάψουμε από τα γέλια. Το λατρεύω αυτό το παιχνίδι. Το φίδι μου δεν είναι ένα απλό και καθημερινό φίδι αλλά έχει προσωπικότητα, κάνει γκριμάτσες, είναι ύπουλο, ξαφνιάζεται, γελάει. Το ίδιο παιχνίδι παίζω ζωγραφίζοντας προσωπάκια στα δάκτυλα τον ποδιών μου. Μιμούμαι περίεργες φωνές και παίζω με αυτά κουκλοθέατρο.
  • Έχω υιοθετήσει με τα μάτια δύο σκυλιά. Το ένα το βλέπω κάθε πρωί στις οκτώ παρά τέταρτο όταν περνάω δίπλα από ένα κατάστημα. Είναι γκρι μαλλιαρό, αδέσποτο, αρκετά βρώμικο αλλά πολύ γλυκό. Παρατηρεί τα αυτοκίνητα και τους ανθρώπους που περνάνε. Ίσως έχει δει και εμένα κάποια μέρα. Τον ονόμασα Αλητάκο. Το δεύτερο είναι σαν Αγίου Βερνάρδου, τεράστιο αν και κουτάβι ακόμα. Ζει σε ένα βενζινάδικο και φαίνεται πολύ χαρούμενο. Τον βλέπω κάθε απόγευμα όταν γυρίζω από την δουλειά. Τον ονόμασα Κεφάλα. Κάθε μέρα τα κοιτάζω φευγαλέα μέσα από το λεωφορείο. Περισσότερο νοιάζομαι για τον Αλητάκο που δεν έχει κάποιον να το φροντίζει και ανησυχώ όταν δεν τον βλέπω στην συνηθισμένη του θέση.
  • Κάθε μέρα χρειάζομαι 3 ώρες για να πάω και να γυρίσω από την δουλειά μου. Στην διαδρομή ακούω πάντα μουσική και όταν δεν διαβάζω κάποιο βιβλίο μου αρέσει να χαζεύω έξω από το παράθυρο. Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους, τους σκύλους, τις γάτες, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα. Κάθε μέρα κοιτάζω ένα ηλικιωμένο κουρέα που ανοίγει το κουρείο του από τις οκτώ. Είμαι σίγουρη πως και εκείνος με βλέπει. Αν δεν τον δω ανησυχώ, είναι σαν να τον έχω υιοθετήσει με τα μάτια και εκείνον.
  • Δεν μου αρέσει να κοιτάζω βιντεοσκοπημένο ένα γεγονός που έχω ζήσει. Από το ταξίδι μου στο Παρίσι έχω 5 κασέτες. Δεν τις έχω δει ποτέ. Ούτε τα βαφτίσια των ανιψιών μου, ούτε γάμους... τίποτα. Θέλω να τα θυμάμαι όπως τα έζησα.
  • Κάθε πρωί το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πιω ένα ποτήρι κρύο νερό. Λατρεύω το νερό! Μικρή έτρωγα μερέντα μέχρι να σκάσω από την δίψα και έπειτα έπινα μονορούφι τουλάχιστον δύο ποτήρια νερό για να ξεδιψάσω. Δεν έτρωγα για να χορτάσω μερέντα αλλά για να απολαύσω το νερό.
Συνεχίζω το παιχνίδι προκαλώντας τους: Καραφλό Μετανάστη, Αδαή, elf
να πουν 5 άγνωστα πράγματα για τον εαυτό τους.

Monday, February 05, 2007

Πόδια στον ήλιο

Στην ίδια θέση κάθε μέρα, δίπλα στο παράθυρο.
Πάντα δίπλα στο παράθυρο.
Βγάζω τα γυαλιά ηλίου. Δεν θέλω να τον σκοτεινιάσω, θέλω να τον αφήσω να με τυφλώσει.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το έντονο κόκκινο με τις ξαφνικές εκρήξεις κάτω απ' τα βλέφαρα μου.
Δεν έχω πολύ χρόνο. Μέχρις ότου φτάσει το λεωφορείο στο τέρμα θα έχει βραδιάσει.

Είναι το μόνο τέταρτο καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας που βλέπω ήλιο. Δεν έχω πολύ χρόνο.

Κλείνω τα μάτια.
Ξυπνάω το ηφαίστειο των αναμνήσεων.
Είμαι λέει παιδί, όπως τότε, στο σπίτι των γονιών μου.
Κάθομαι στο δεύτερο σκαλοπάτι, βγάζω τα παπούτσια και τις κάλτσες, σηκώνω ως τα γόνατα το παντελόνι και απλώνω τα πόδια μου στον ήλιο.
Κλείνω τα μάτια μου και ζεσταίνομαι.
Μικρές εκρήξεις λάβας σε κάθε κύτταρο μου.




Θα ήταν άραγε πολύ παράξενο αν έβγαζα γυμνά τα πόδια μου έξω από το παράθυρο του λεωφορείου;