Sunday, March 28, 2010

Μικροί αποχωρισμοί

Από την ημέρα που έμαθα οτι ήμουν έγκυος πέρασαν σχεδόν 14 μήνες. Όλο αυτό το διάστημα ήμουν συνδεδεμένη με το μωρό μου είτε κυοφορώντας το είτε θηλάζοντας το.
Έκοψα το κάπνισμα (ναι! εγώ μια φανατική καπνίστρια), πρόσεχα τι έτρωγα (ακόμα και τώρα στον θηλασμό λόγω αλλεργίας του μωρού μπορούσα να τρώω μόνο 7 μη αλλεργιογόνες τροφές χωρίς πρόσθετα γεύσης - ναι! το έκανα και αυτό εγώ η φαταούλα), δεν έπινα καθόλου αλκοόλ (ναι! και αυτό το έκανα), δεν έπαιρνα φάρμακα (και ας πονούσε το κεφάλι ή το δόντι μου) δεν έβαφα τα μαλλιά μου, τα νύχια μου, δεν έβαζα ότι να'ναι στο δέρμα μου ... και πολλά άλλα.
Κάθε φορά που έκανα μια κίνηση, οποιαδήποτε κίνηση, σκεφτόμουν τι αντίκτυπο θα είχε στο μωρό μου.
Ένοιωθα συνεχώς αυτή την σύνδεση.
Χαϊδευα την κοιλίτσα μου για να με νοιώσει όσο ήμουν έγκυος, χαϊδευα τα μαλλάκια του και την πλάτη του όσο θήλαζε.
Και εκείνος κλωτσούσε ή με το στόμα γεμάτο γαλατάκι γελώντας έκανε "αγκού".

Συνδεδεμένοι, εγώ και εκείνος.

Όταν τον γέννησα τον αποχωρίστηκα για πρώτη φορά και τώρα που αποθήλασε τον αποχωρίστηκα ξανά.

Έκλαψα και έκλαψα και έκλαψα ...
Για μέρες και για νύχτες έκλαψα για αυτόν τον αποχωρισμό.

Μέχρι που κατάλαβα πως όλη μας η ζωή θα είναι γεμάτη αποχωρισμούς: η πρώτη φορά που θα τον αφήσω στην νταντά για να πάω για δουλειά (ειδικά αν είναι ψηλή, ξανθιά, ουκρανέζα και είναι και ο μπαμπάς στο σπίτι), την πρώτη φορά που θα τον βάλω στο σχολικό (διότι τα δημόσια και δωρεάν σχολεία της φανταστικής μου χώρας έχουν όλα σχολικό), την πρώτη φορά που θα τον αφήσω έξω από την αυλή του σχολείου (γεμάτη με δέντρα και λουλούδια), την πρώτη φορά που θα μου πει να μην τον φιλήσω ξανά έξω από την αυλή του σχολείου γιατί τώρα είναι μεγάλος και σκληρός (και εγώ θα τον εκβιάσω και θα του πω πως δέχομαι μόνο αν στο σπίτι γυρίζοντας μου δώσει δύο ρουφηχτά), την πρώτη φορά που θα βγει για βράδυ χωρίς εμάς (τι θα κάνει;;;), στις πρώτες του διακοπές (αχ αχ παιδί μου που θα πας, πονάει και η καρδιά μου, Νίκο πες στο παιδί δεν είμαστε καλά αυτές τις μέρες μη πάει πουθενά αχ αχ), το πρώτο βράδυ που θα μείνει στο σπίτι κάποιας κοπέλας (ποιος ξέρει τι τσουλάκι θα είναι και αυτή να κοιμίζει αγόρια στο σπίτι της), στις σπουδές του (εννοείτε οτι θα σπουδάσει το παιδί μου σε ένα απο τα φανταστικά πανεπιστήμια της φανταστικής μου χώρας), στο στρατό (όλα θα διαλυθούν σε αυτή τη χώρα αλλά ο στρατός: στρατός!), στο δικό του σπίτι (γιατί θα είναι σπουδαγμένος άρα θα βρει αμέσως μια φανταστική δουλειά με τρελά λεφτά και δεν θα μένει μαζί μας μέχρι τα σαράντα), στο γάμο του (οκ τώρα το γ@μησα)...

Αν και η ζωή είναι γεμάτη μικρούς αποχωρισμούς τελικά η ίδια δίνει πάντα την απάντηση σε όλα.
(Και η σωστή απάντηση είναι το "δ" αλλά έχω ξεχάσει ποια ήταν η ερώτηση)

(Σήμερα έβαψα τα νύχια μου κόκκινα και ο μικρός έχει ξετρελαθεί να παίζει με τα χέρια μου!)

Friday, March 26, 2010

Τα έκανες πατούρα ...

  • όταν μόλις βάλαμε τα καθαρά σου ρούχα, είμαστε στην πόρτα για να βγούμε βόλτα και εσύ με ένα μεγαλοπρεπές αγκού έκανες μια γουλιά και ήθελες άλλαγμα από την αρχή
  • όταν μόλις σου είχα βγάλει την πάνα, σε είχα πλύνει με χλιαρό νερό στον ποπουδάκο σου και εσύ λίγο πριν σου βάλω την καθαρή πάνα έκανες μια ηχηρή κένωση ("πρρρ" για όσους δεν ξέρουν) και εκτόξευσες παντού τον εσωτερικό σου κόσμο
  • όταν μόλις σε είχα καθαρίσει από την παραπάνω πατούρα σου έκανες ένα συντριβανάκι, που έφτασε μέχρι το προσωπάκι σου και τρόμαξες, και έκανες όλα σου τα ρούχα μούσκεμα
  • όταν σου έδινα γάλα με το μπιμπερό και εσύ δεν κρατήθηκες και φτερνίστηκες
  • όταν σου έβαλα μια κουταλίτσα κρέμα στο στοματάκι σου και με ένα μπρρρ την σκόρπισες παντού
  • όταν ενώ βρισκόσουν σε απόσταση ασφαλείας έκανες ένα μπραφ και αδειάσες στο πάτωμα το πιάτο μου με τα μακαρόνια
  • όταν ήσουν αλλαγμένος και καθαρός και αποφάσισες να κάνεις κακάκια σου ενώ ταυτόχρονα ήσουν ξαπλωμένος και ήθελες οπωσδήποτε να πιάσεις και τα πόδια σου μέχρι που έγινες σκατουλιένος πατώκορφα
και πόσα ακόμα...
Αλλά μην σταματάς Ματσουπίτσου μου γιατί είσαι τόσο χαριτωμένος όταν τα κάνεις όλα πατούρα!