Friday, April 21, 2006

Blog-ιμένο πάρτι

Ήμουν εκεί- με το πορτοκαλί!
Αρχικά σκέφτηκα να μην αναφέρω ονόματα αλλά τελικά αποφάσισα να σας δώσω όλους στεγνά.

Μου άρεσε, είχε γέλιο. Πέρασα καλά αν και κάποιες στιγμές ένοιωσα άβολα.
Φανταστείτε να γινόταν αυτό το αλισβερίσι σε κάθε μπαρ που πηγαίναμε. Να γυρνάμε από τον έναν στον άλλον και να ρωτούσαμε ονόματα. Στην καλύτερη περίπτωση θα φεύγαμε με ταίρι, στην χειρότερη με μαυρισμένο μάτι.

Ο πρώτος με τον οποίο μίλησα ήταν ο zouri1 (όχι ο 2 ή ο 3), βοήθησε η φωτογραφία που έχει στο μπλογκ του. Μου σύστησε την Δάφνη, την Βάσω (συγνώμη αλλά δεν βρίσκω τα λινκς σας), την ανανία (και τα κοτσιδάκια της), τον tomboy (που πίστευε ως τότε ότι ήμουν άνδρας).

Μαζί με τον beerman, τον Καραφλό μετανάστη , την mourning blade (η οποία δεν μου φάνηκε καθόλου κλαψολεπίδα) και την Γιώτα (από που βγαίνει το Γιώτα είπαμε;) άρχισα να νοιώθω λιγότερα άβολα.

Η μικρή Αμελί (που κάποιος μετά πρέπει να την κούρδισε και δεν σταματούσε να χορεύει) μαζί με την krotkaya μας συστήθηκαν. Μετά ήρθε η blogarismeni (με μια μαργαρίτα στο χέρι) και άλλαξαν όλα. Με πήρε από το χέρι και μου σύστησε τον Κοκοβιό (αν και καθώς ξέρω να εκτιμώ την τέχνη τον είχα αναγνωρίσει από νωρίτερα, λόγω της φωτογραφίας που έχει στο μπλογκ του) την Μαρκησία (πολύ γλυκιά) και την Λεσπριτία (στην οποία πολύ θα ήθελα να μιλήσω στα γαλλικά, αλλά είμαι ακόμα στην τρίτη τάξη και δεν τα κατέχω).

Ύστερα η μπλογκαρισμένη, καταβρέχοντας τους πάντες με μαργαρίτα, με πήγε σε άλλο πηγαδάκι. Στην διαδρομή συνάντησα την Λίλι που με κοιτούσε για 2 λεπτά χωρίς να με αναγνωρίζει. Αν δεν της έλεγα ποια είμαι θα μου έλεγε "δεσποινίς μου φέρνετε μια μπύρα;" (σε συγχωρώ γιατί ξέρω ότι είσαι ούφο-με σκούφο).
Έχω να πω για την mindstripper πως είναι πολύ όμορφη (και πολύ ψηλή, πράγμα που με έκανε να φύγω άρον άρον). Πρόβατε είσαι μούρη (μπεεε).
Επιτέλους έσφιξα το χέρι ενός διάσημου άνδρα, έστω και αν αυτό ήταν απλώς του Vague.
Επίσης είδα και το πρόσωπο ενός μύθου: macmanus.

Composition Doll, Aurelios, Epicuros σας το είπα πως θα έψαχνα για τα μπλογκς σας. Σας βρήκα!
Ροδιά- γλυκιά! Ακριβώς όπως την περίμενα.

O Alombar με την φωτογραφική του (λυπάμαι που δεν βγήκαν καλές οι φωτογραφίες αλλά χαίρομαι γιατί δεν μπορείς πλέον να με εκβιάζεις) τελικά δεν μου σύστησε το κουρκουμπίνι και το χρειαζόμουν ένα γλυκό εκείνη την ώρα.
Ναι, alombar είμαι λίγο ντροπαλό κορίτσι μερικές φορές και επίσης παραμένω απλός άνθρωπος ακόμα.

Με τον Unique Fish και την ατάκα του (ξέρεις εσύ ποια) γέλασα πολύ και χάρηκα που είδα ξανά τον spider.
Είδα και το τρελοκομείο τον George (μετά από πολύ καιρό) και το Βατραχοκόριτσο (γουάου μπέιμπι!)
Pestaola : πες τα όλα! μην σου ξεφύγει τίποτα :)


Νομίζω πως ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν η αμηχανία που θα ένοιωθα αν μετά το "Γεια είμαι η alex toximeio" μου απαντούσαν "μπράβο, πολύ καλά κάνεις, δεν σε ξέρω".
Αλλά αμηχανία ένοιωσα και στις ακραίες εκδηλώσεις θαυμασμού του stoxastro και του spinner που γράφουν στο nylon.
O stoxastro μόλις άκουσε το όνομα μου έπεσε στα πατώματα και προσκυνούσε ενώ ο spinner αρνήθηκε την χειραψία μου, με αγκάλιασε και με φιλούσε σταυρωτά.
Όχι, όχι, δεν θα 'θελα τέτοιο παραλήρημα ξανά... είμαι απλός και σεμνός άνθρωπος εγώ.

Συστήθηκα σε κάποιον νεαρό, ρώτησα ποιος είναι και είπε "είμαι αδερφός blogger".
Duh, μόνο αδερφές bloggers ήξερα μέχρι τότε :)
Λυπάμαι που δεν γνώρισα κάποιους, δεν ξέρω αν λυπούνται και εκείνοι το ίδιο.
Ζητώ συγνώμη αν ξέχασα κάποιον, φταίει το Αλεξχάϊμερ.

Έχω να δηλώσω για τον κύριο με το λευκό παντελόνι που στεκόταν κοντά στην πόρτα πως
ΔΕΝ ήταν ο Πιτσιρίκος (εδώ δεν χρειάζεται να βάλω λινκ).
Ο πιτσιρίκος εκτός από το ότι είναι ο πιο διάσημος, δημοφιλής, ταλαντούχος... κτλ κτλ... είναι και ο πιο όμορφος blogger όλων των εποχών! (τώρα μπορείτε να πέσετε να με κατασπαράξετε όσοι τον αντιπαθείτε)

Αν έπρεπε να βγάλω ένα συμπέρασμα για την βραδιά αυτό θα ήταν πως αποκτήσαμε όλοι πρόσωπα. Και όχι μόνο όσοι ήμασταν εκεί.
Πρέπει να καταλάβαμε επιτέλους πως κανένας από εμάς δεν είναι απλώς ένα ψευδώνυμο, ένας τυχαίος μπροστά σε μια οθόνη.
Όλοι είμαστε άνθρωποι με ευαισθησίες, χιούμορ, ανησυχίες... έχουμε πρόσωπα, έχουμε αισθήματα.
Μακάρι να το καταλάβαμε όλοι, εντός και εκτός του πάρτι, πως πίσω από τον Χ, τον Ψ και τον Ω βρίσκετε ένας άνθρωπος που μπορεί να πληγωθεί αν γράψουμε κάτι άσχημο για αυτόν.


Καλό Πάσχα σε όλους και για όσους ταξιδέψουν ασφαλή επιστροφή.
Πάω στο χωριό μου να παίξω ποδόσφαιρο με τα ανίψια μου και να σπάσω κατά λάθος τα λουλούδια της αυλής με την μπάλα.

14 comments:

Epicuros said...

Κι εγώ σε ...ανίχνευσα (σχεδόν) συναδέλφισα... Γέμισα μιά προχοΐδα με Ν/10 διάλυμα (να μην είναι και πολύ καυστικό) Βλογοϊκού οξέως, την άδειασα στάγδην μέσα στο μείγμα από 500 διαφορετικά συστατικά και όταν άλλαξε χρώμα έκανα κρυστάλλωση και έβγαλα ένα λαμπερό Αλεξανδρινό σύμπλοκο! Φωτεινό και με όμορφο χρώμα. Λέω να το φωτογραφίσω...

Rodia said...

Αριστη η χημική ανάλυση!!!
..ή εξίσωση.. ή.. χμμ.. μισό είχα πάρει στη Χημεία στις εισαγωγικές..

Χαίρομαι που σε βρήκα, έστω και τόσο λίγο, Ζουζουνάκι!:-)

Anonymous said...

Δεν έχω πάει ποτέ αγαπητή συνάδελφε. Είμαι λίγο δύσκολος στις παρέες να πω την αλήθεια αν και... τελευταία τους περισσότερους φίλους μου μέσω internet τους έχω γνωρίσει.

Δεν φοβήθηκες καθόλου;

Anonymous said...

-2 Κοντοσούβλι,1 τζατζίκι, 1 χωριάτικη, 2 πατάτες στο "τέσσερα"...
-Έφτασεεεεεεεεε
-Πού΄σαι μικρέ; Πίασε κι ένα Μύθο, παγωμένη εεεε;;;

alex said...

επίκουρε αν και φυσικός, τι ωραία που την μιλάς την χημεία!

Ροδιά μου ελπίζω να σε ανταμώσω ξανά.
(και εσένα επίκουρε)

macmanus παγωμένη κράκουλο!
(και εσένα φυσικά)

Black pearl μέχρι να φτάσω εκεί φοβόμουν πολύ. Μου είχαν πει πως οι υπόλοιποι bloggers είχαν μυτερά δόντια, κόκκινα μάτια και ουρά.
Άλλος μύθος αυτός!

Anonymous said...

Πάλι ο Zοuri; Μα πάλι;
είναι δυνατόν πια;
Όπως και να χει, δεν μας σύστησε πράγμα εξόχως περίεργο.

alex said...

κίτρινη κάρτα στον zouri!
εμ και εσύ δεν με έψαξες μάλλον

alombar42 said...

Τον zouri μπορεί να μην τον γνώρισα αλλά η δική σου ειδικά φωτογραφία είναι μια χαρά - γεμίζει την οθόνη :>

Καλά, καλά, θα στη στείλω!

Lili said...

το ιδιο επαθα με τον προβατο, το ιδιο θα παθαινα και με τον vague αν δεν ερχομασταν πρωτοι και ηταν ηδη μεσα, το ιδιο θα παθω με το 99 τις εκατο των μπλογκερ και μη μπλογκερ που γνωριζω...



ειναι προβλημα, το ξερω.

pascal said...

χάρηκα, δεσποινίς

zouri1 said...

εγω ας μιλησω σοβαρα.
Εισαι και γαμω τα παιδια.Μ αρεσες παρα πολυ(δεν πιστευω να σε διαβαζει ο φιλος σου?)Στον Godot,δεν σε συστησα,για δικο σου καλο.Ειλικρινα δεν χανεις τιποτα.Ειναι αυτος που πηγαινε μονο σε ωραιες,και ελεγε οτι ειναι ο πιτσιρικος.

mindstripper said...

Μα γιατί να φύγεις, αφού είχαν ληφθεί μέτρα προστασίας. Π.χ. δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά σε αρκετές φάσεις εγώ χόρευα κάτω από την πίστα (κάτσε κάτω από την πίστα).
Νά ΄σαι καλά κορίτσι, χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη (αυτά τα λουλουδάκια της αυλής τα πόνεσα όμως...) :-P

Blogarismenh said...

lol!!! φιλιά πολλά

Anonymous said...

Στη Χημεία (αυτή του σχολείου) δεν ήμουνα ποτέ καλός... Καλύτερα ας μείνω στις ατάκες τότε :) Έστω και καθυστερημένα ... Χάρηκα