Δύο Ομπρέλες

Ομπρέλα Νο1:

Έχω πάει με δύο φίλους σε ένα μπαράκι στα Γιάννενα. Ζωντανή μουσική, κρασί, χαμηλά φώτα, χαλαρή συζήτηση.
Φεύγωντας αναζητώ την δανεική, από την μητέρα μου, ομπρέλα. (Δεν έχω ακόμα αγοράσει δική μου και αυτή που έχω δανειστεί από κάποιον, που δεν θυμάμαι πια, την ξέχασα στην Αθήνα).
Στην θέση της ωραιότατης ομπρέλας βρίσκω μια σπασμένη σχεδόν στο ίδιο χρώμα. Άρχισα να γκρινιάζω λίγο και να ψάχνω ανάμεσα στις άλλες.
Ο πορτιέρης μου προτίνει "Πάρε άλλη, σίγουρα θα στην έκλεψαν"
-Τι εννοείς πάρε άλλη;
Συνέχιζα, σκυφτή, να ψάχνω.
-Πάρε όποια θες, δεν θα πω τίποτα
-Εννοείς να κλέψω κάποια άλλη επειδή κάποιος ανεγκέφαλος πήρε την δική μου;
-Ναι, διάλεξε όποια θες. Εκείνη η άσπρη, η μεγάλη, είναι πολύ ωραία.
Χαμογέλασα, αλλά όχι από χαρά.
-Προτιμώ να γίνω μούσκεμα.
Και έγινα.

Ομπρέλα Νο2:
Την επόμενη μέρα πήγα σινεμά να δω μια κουλτουριάρικη ταινία. Στο Πολυθέαμα ποτέ δεν είχε πολύ κόσμο αλλά το να είμαστε μόνο οι δυο μας δεν μου είχε ξανατύχει.
Πιάσαμε την κουβέντα με την κοπέλα που έκοβε τα εισητήρια.
(Ξέρατε πως από τα 6 ευρω που κοστίζει το εισητήριο τα 5.15 πάνε για την ενοικίαση της ταινίας;)
Λίγο πριν αρχίσει η προβολή ήρθε μια παρέα με μία γυναίκα και δύο άνδρες.
Πριν πάμε να προλάβουμε τις καλύτερες θέσεις μπήκε στην κουβέντα και ο νεαρός.
Η ατμόσφαιρα ήταν οικογενειακή. Συζητούσαμε και η ώρα περνούσε.
Κάποια στιγμή η κοπέλα μας ρώτησε αν είμαστε έτοιμοι να αρχίσει η προβολή ή να περιμένει να τελειώσουμε το τσιγάρο μας!
Με το που άρχισε η ταινία ο συναχωμένος νεαρός φυσούσε την μύτη του και φτερνιζόταν.
Ένα δικό μου "Σσσσσςςς" γέμισε την άδεια αίθουσα με γέλια.
Με κέρδος 0.85 λεπτά από κάθε εισητήριο σιγά μην είχαμε και καλοριφέρ.
Κάναμε ένα διάλειμμα για να ζεσταθούμε και πρόσφερα σε όλους καραμέλες χόλς.

Βγαίνοντας από την αίθουσα είδα οτι βρέχει.
"Ουφ... πάλι μούσκεμα θα γίνουμε"
Η ταμίας μου λέει: "Υπαρχει εδώ μια ομπρέλα που την ξέχασαν από πέρυσι και κανείς δεν την ζήτησε. Μπορείς να την πάρεις"
-Εεε... δεν ξέρω...να την πάρω μέχρι το αυτοκίνητο και να περάσουμε από εδώ σε ένα τέταρτο;
-Όχι, μην την ξαναφέρεις, κράτησε την.
-Θα είσαι σε ένα τέταρτο εδω;
-Επιμένω, είναι ένα χρόνο εδώ, δεν την ζήτησε κανείς. Κράτησε την.

Την κράτησα και την έδωσα στην μητέρα μου. Μωβ μου δάνεισε, πράσινη της πήγα πίσω.

Μια καλή μου φίλη λέει "όταν κάνεις ένα καλό λίγο αργότερα σου συμβαίνει κάτι καλό"
Αν είχα κλέψει την όμορφη λευκή ομπρέλα θα έκανα τον ιδιοκτήτη της λυπημένο, θυμωμένο και μούσκεμα.
Δεν θα χρειαζόμουν ομπρέλα φεύγωντας από το σινεμά και η νεαρή ταμίας δεν θα είχε κάνει αυτή την καλή κίνηση (έστω και με ξεχασμένη ομπρέλα).
Τέλος, η μητέρα μου θα έμενε χωρίς ομπρέλα γιατί η λευκή ήταν πολύ όμορφη για να την δώσω, ίσως να τις αγόραζα κάποια άλλη ίσως και όχι.

Αυτή θα είναι η στάση μου για την καινούργια χρονιά... "κάνεις το καλό και ίσως αργότερα σου συμβεί και εσένα κάτι καλό".

Εύχομαι σε όλους μια καλύτερη χρονιά!