Ζητείται σκυλίσια αγκαλιά

Αυτές τις μέρες το σκέφτομαι πολύ.
Θυμάμαι τους σκύλους που είχα στο παρελθόν και μου λείπει η αγάπη που μοιραζόμασταν.

Η Σπίθα, ένα μαύρο μπασταρδάκι, που πέθανε από γεράματα σε ηλικία 15 ετών.
Ο Λάκης, ένα μπασταρδάκι λυκόσκυλο, που πέθανε σε μεγάλη ηλικία επίσης.
Ο Ιβάν, ένα long-vehicle, πολύ αστείο ζώο, που πέθανε από φόλα σε νεαρή ηλικία.
Η Άρτεμις, μπασταρδάκι, που την πάτησε αυτοκίνητο στην προεφηβεία.

Και τώρα μου λείπει μια γλυκιά σκυλίσια αγκαλιά, μια μουσούδα που θα χώνετε εκεί που δεν την σπέρνουν, μια ουρά που θα περνάει από την μύτη μου ξυστά.
Ένα γλυκό πλασματάκι να χοροπηδάει εδώ και εκεί, να με κάνει να γελάω με τις σκανδαλιές του και να με κοιτάει στα μάτια.

Να σπάει το γαβ-γαβ του την σιωπή μου.
Να μοιραζόμαστε την αγάπη.

Αν γνωρίζετε κάποιο σκύλο, μικρού έως μεσαίου μεγέθους, που ψάχνει σπίτι αφήστε ένα σχόλιο ή στείλτε μου email, παρακαλώ.