Αϊ στα σκατά...

Από το πρωί είμαι εγκλωβισμένη στο σπίτι.
Ούτε παράθυρα δεν άνοιξα να μπει καθαρός αέρας.
Ένα βουλωμένο φρεάτιο στην πολυκατοικία μας έχει γεμίσει την γειτονιά λύματα και οι γείτονες είναι έτοιμοι να μας λιντσάρουν.
Από νωρίς μαζεύτηκαν απ' έξω και χτυπούσαν τα κουδούνια. Κρατούσαν λοστούς, τσουγκράνες, σκαλιστήρια και κουβάδες.
Το τηλέφωνο χτυπούσε μανιωδώς από κάποιον με απόκρυψη.
Δεν τόλμησα να ανοίξω την πόρτα αλλά ούτε και να απαντήσω στο τηλέφωνο.
Μόνο βρισιές θα εισέπραττα χωρίς να φταίω αλλά και χωρίς να μπορώ να δώσω λύση.
Ο διαχειριστής είχε ήδη καλέσει τον "αχόρταγο" από χθες αλλά δεν είχε φανεί.

Τα πρωινά είμαι η μόνη που βρίσκεται στην πολυκατοικία και θα ξεσπούσαν σε μένα.
Το φταίξιμο μου όμως περιορίζεται, και το παραδέχομαι, στο ότι τράβηξα δύο φορές το καζανάκι σήμερα.
Μια γειτόνισσα χτυπούσε όλα τα κουδούνια με την σειρά και φώναζε πως έχουν καλέσει την αστυνομία.

Τι να έκανα και εγώ. Έπρεπε να είμαι έτοιμη για παν ενδεχόμενο.
Φόρεσα ρούχα και παπούτσια, ετοίμασα την τσάντα μου, πήρα τσιγάρα, οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα, σταυρόλεξο, τσίχλες και ένα πακέτο μπισκότα για την λιγούρα και περίμενα καρτερικά την αστυνομία.
Δεν θα έφερνα αντίσταση. Θα τους ακολουθούσα στο φρέσκο.
Θα σκέπαζα το πρόσωπο μου με ένα μπουφάν για να μην με δείτε στα κανάλια.

"Αυτή είναι...αυτή είναι...απάνω της...."
Θα ορμούσαν όλοι με γεμάτους κουβάδες. Σπλάτς!

Ο "αχόρταγος" δεν έχει έρθει ακόμα.
Ούτε και η αστυνομία ευτυχώς.
Μαζεύω λίγα ρούχα και φεύγω για τριήμερο στην Εύβοια. Θα με φιλοξενήσει ο διευθυντής και η δασκάλα μέχρι να κοπάσει ο θυμός ή μέχρι να βρέξει και να ξεπλυθεί η γειτονιά.

Όποιος στην γειτονιά μου περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί!