Σκυλοβαριέμαιιιιι

θανάσιμα...επώδυνα...
τόσο όσο δεν έχει βαρεθεί ποτέ ούτε η Άννα η Αρχηγός της Βαρεμάρας!!!
Αντί να είμαι στο δρόμο να ταξιδεύω είμαι εδώ....γκρρρ

Και τώρα που είπα για αρχηγός....θυμήθηκα την πορεία που έχω με την Άννα τόσα χρόνια.

Την πρώτη φορά που πήγα σαν στέλεχος (χμμμ ωραία ακούγεται αυτό) στο Σώμα Ελλήνων Οδηγών, στην γαϊδουρινή ηλικία των 19,
είχα για Αρχηγό μια άξια κοπέλα την Α. , Υπαρχηγό Α' τον πολυμήχανο Θ.
και Υπαρχηγό Β' την πανάθλια (:P) Άννα ...που ναι απο τότε βαριόταν και εγώ ήμουν ένας απλός βοηθός (του κλώτσου και του μπάτσου...καθάριζα τουαλέτες...άπλωνα το θειάφι γύρω γύρω από την κατασκήνωση...και πολλά άλλα σιχαμερά)

Την επόμενη χρονιά η Αρχηγός και ο Υπαρχηγός παντρεύτηκαν και ζήσαν αυτοί καλά και εγώ χειρότερα...διότι εγκατέλειψαν την ομάδα και βρέθηκα ξαφνικά με Αρχηγό την Άννα :(

Βέβαια πήρα προαγωγή και έγινα Υπαρχηγός Α' !!! (Υπαρχηγό Β' και βοηθό δεν είχαμε...άρα η προαγωγή ήταν μόνο στα χαρτιά,, σκάψιμο και κατασκευή υπαίθριας τουαλέτας, κυνήγι φιδιών ,αποψιλώσεις, ξύλινες κατασκευές, εκμάθηση τραγουδιών...και άλλες φοβερές και τρομερές δραστηριότητες)

Στα μέσα κάθε εβδομάδας είχαμε το Αρχηγείο (η Άννα και εγώ δηλαδή) meeting για να οργανώσουμε την συγκέντρωση του Σαββάτου.

Τα απαραίτητα για την διεξαγωγή του meeting ήταν:
- Κρασί κόκκινο,( συνήθως για να μην ξοδευόμαστε πίναμε το κρασί που έφτιαχνε η γιαγιά της στο χωριό...ένας ξυδιάς... μα τι ξυδιάς)
-Σάντουϊτς ή πίτσες ή χάμπουργκερ (πολύ συχνά κερνούσε το Αρχηγείο ο εξαιρετικός μπαμπάς Μιχάλης, της Άννας)
- Τράπουλα για μπιρίμπα ή DVD

Όπως καταλαβαίνεται το meeting ήταν πολύ παραγωγικό με αποτέλεσμα κάθε Σάββατο να πηγαίνουμε την ομάδα στο πάρκο της πόλης για να τα ξεγελάσουμε με κανένα παιχνίδι ώστε να μην βαριούνται μαζί μας...και να νοιώθουν περήφανα για ακόμη μια φορά που είναι Οδηγοί :)
Καμιά φορά καλούσαμε ως γκεστ τον πρώην Υπαρχηγό Α' με την κιθάρα του και γαϊδουροτραγουδούσαμε όλοι μαζί.

Με αυτά και αυτά ήρθε και η Άνοιξη και έπρεπε να πάμε την ομάδα μια εκδρομή...μας είχαν φάει τα σκασμένα.Τριήμερη στην Κόνιτσα...(θυμάσαι Αρχηγέ μου;;;)
Η προετοιμασία όπως καταλαβαίνεται κράτησε μήνες...και ξοδεύτηκαν πολλά μπουκάλια ξυδιού...εεε κρασιού εννοώ.

Φανταστείτε σκηνικό...η Άννα και εγώ versus 12-13 παιδάκια να τρέχουν και να πηδάνε σαν τα κατσίκια στην εξοχή...να μην μαζεύονται με τίποτα...πάνω κάτω στα λαγκάδια και στα βουνά.

Τι αναβάσεις τους κάναμε...τι καταβάσεις...τι πεζοπορίες δίπλα στο ποτάμι...τίποτα αυτά...ήθελαν και άλλο....duracel.
Φτιάξαμε και εμείς ένα "παιχνίδι πόλης"..τα αμολήσαμε να ψάχνουν και αράξαμε στο καφενείο με τους παππούδες να παίζουν πρέφα και να κοιτάνε τις πρώτες γυναίκες που είχαν μπεί ποτέ σε αυτό το καφενείο από αρχής του κόσμου.

Τα ταράξαμε στις πίτσες και τα μπαγιάτικα σαντουϊτς...τα ξεπατώσαμε στο τρέξιμο και ούτε ματαξαναζητήσανε εκδρομή εκείνη την χρονιά.

Αχ...μα τι θυμήθηκα σήμερα...!!!

Υπόψη ... πάντα ήθελα να γίνω Αρχηγός στην θέση του Αρχηγού....
μετά τα παρατήσαμε και οι δυό :(