Κατακαϊμένο μου Αρνί

Κάθε Πάσχα είναι σαν να βάζουν όλοι ένα στοίχημα...ποιός θα ψήσει το αρνί πιο γρήγορα!!!
Ξυπνάνε χαράματα να ανάψουν φωτιά , να σουβλίσουν το αρνάκι και να τυλίξουν το κοκορέτσι...κατά τις 9 όλα είναι έτοιμα και οι ψήστες στην θέση τους.Τεντώνουν τα χέρια....κάνουν μερικές κάμψεις....κάνουν ζέσταμα και ξεκινούν το γύρω γύρω!!!

Εκείνη ακριβώς την στιγμή ξεκινά και η μουσική υπόκρουση...κλαρίνα απο παντού...στην διαπασών...κάθε σπίτι στην γειτονιά και διαφορετικό CD ή ραδιοφωνικό σταθμό. Κλαρίνα... κλαρίνα ...κλαρίνα.
Τότε ξεκινά και το δικό μου μαρτύριο....στριφογυρίζω στο κρεβάτι μου όπως ακριβώς το αρνί στην σούβλα....."γειά σου μπάρμπα-Μυλωνά" απο τα αριστερά..."χαλασιά μου" απο τα δεξιά και το κλασικό "Γιάννη μου το μαντίλι σου"να έρχεται από το βάθος.(Αχ χαλασιά μου...)

Απο τις 9 μέχρι τις 12 δεν ξέρω τι γίνεται γιατί εγώ ανήκω στην άλλη κατηγορία (όπως είναι φανερό)...αυτή που ξυπνάνε αργά και κάνουν τους κινέζους όταν κάποιος απο τους ψήστες- γυρολόγους κάνουν έκκληση για αλλαγή βάρδιας.
Και για να μην λέω ψέματα αντικατέστησα το μωρό μου για λίγο...αλλά τι το θέλα....
με πέθανε στις φωτογραφίες!!!
"Χαμογέλα baby"... μία με το αρνί...μία με το κοκορέτσι...μία με τον παππού
Και εγώ να έχω τα νεύρα μου...μαζεμένα μανίκια στους ώμους...καπέλο...γυαλιά...και όλος ο καπνός καταπάνω μου σε θερμοκρασία ατμοσίδερου.
Κατά τα άλλα "χαμογέλα baby"...

Ο καφές δεν προλαβαίνει να φτάσει στην μέση...είναι 12:30 και ο ειδικός αναφωνεί πως τα ψητά είναι έτοιμα....οι νοικοκυρές (μην κοιτάτε εμένα...) αστραπιαία στρώνουν το τραπέζι με σαλάτες, τυριά, τζατζίκι ... οι μπύρες κρύες και όλα είναι έτοιμα για το φαγοπότι.
Η απαραίτητη προσευχή,το τσούγκρισμα των ποτηριών, οι καθιερωμένες ευχές(άντε και με ένα γιό...καλός πολίτης....με μια καλή κοπέλα...καλά στέφανα...καλή πρόοδο.... καλά γεράματα και πολλές ακόμα που ακούω κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα και στις ονομαστικές εορτές)

Αναστενάζει το αρνάκι στα χέρια τους και εγώ είμαι ακόμα με τον καφέ στο χέρι...
Λέω δεν μπορεί πρέπει να δοκιμάσω...αλλά αντιστέκεται...δεν κατεβαίνει....μασάω μασάω ...μπα τίποτα....πίνω μια γουλιά καφέ γιατί θα πνιγώ.
Συμβουλή:μην μπερδεύεται το αρνί με τον καφέ!!!

Και εκεί κατά τις 2 το αρνάκι μοιάζει με αρχαιολογική ανακάλυψη (έχουν μείνει μόνο τα κοκκαλάκια του) ...εγώ έχω τελειώσει τον καφέ μου συν μισό πακέτο τσιγάρα, έχει επανέλθει ο εγκέφαλος απο τον ύπνο πλήρως (γιατί έχω και ένα delay για κανά δίωρο) και άρχισα ωχ ωχ να πεινάω!!!

(Εν τω μεταξύ κάπου σε ανύποπτο χρόνο έχω βγάλει το κασσετόφωνο απο την πρίζα,δεν το κατάλαβε κανείς....)

Ένας ένας άρχισε να χαιρετάει...καλό μεσημέρι...και του χρόνου....τα κρεβάτια γέμισαν στο πι και φι. (αυτό το πι και το φι με βασανίζει απο παιδί...γιατί δεν είναι δηλαδή γου και ξου;)

Και μένω μόνη με την ανάμνηση του ζωντανού που θυσιάστηκε στο βωμό του εθίμου...το αρνί εννοώ Άννα...(δεν καταλαβαίνει αυτό το κορίτσι όταν μιλάω ποιητικά) και που μάλιστα δεν δοκίμασα ποτέ.

Κοιτάω την μπύρα μου που έχει αρχίσει να εξατμίζεται απο τον ήλιο και λέω να την κάνω....

Έτσι είναι το Πάσχα στο χωριό...
Αλλά και πάλι θα μου πείς ...γίνεται Πάσχα χωρίς γονείς....παππούδες..γιαγιάδες...ανηψάκια να τρέχουν και να γελούν;

Άντε και του χρόνου να'μαστε καλά να ανταμωθούμε!!!