Συναυλία - Τα παραλειπόμενα

Η κυρία που καθόταν αριστερά μου μόλις άναβα τσιγάρο κουνούσε με επιδεκτικό τρόπο ένα φυλλάδιο για να απομακρύνει τον καπνό που φυσούσα.
Σιγά μανδάμ, δεν ξέραμε να μην καπνίζουμε σε ανοιχτό δημόσιο χώρο.
Φταίω εγώ που μερικές φορές ο αέρας φυσούσε προς τα εκεί;

Γίνεται συναυλία χωρίς τσιγάρο; Όχι βέβαια.
Στην αρχή έκανα μια κίνηση καλής θελήσεως και το έσβησα νωρίτερα.
Αλλά αυτή έκανε τα ίδια ακόμα και αν άναβε τσιγάρο οποιοσδήποτε σε ακτίνα δέκα μέτρων.
"Ε κάτσε σπίτι σου κυρία μου" σκέφτηκα και δεν ασχολήθηκα ξανά.

Η κυρία όμως που καθόταν από δεξιά μου, δίπλα στον Νίκο, ήταν απερίγραπτη!

Περίπου 50 - 55 ετών, κοντό μαλλί, αγριόφατσα.
Καταρχήν ήξερε όλους τους στίχους, τους οποίους και γκάριζε.
Άντε να πεις ... συναυλία είναι να μην τραγουδήσει η γυναίκα;
Οκ το δέχομαι ... να τραγουδήσει... είναι ανάγκη όμως να τραγουδήσει τόσο δυνατά;
Το χειρότερο ήταν ότι έλεγε τους στίχους πριν από τους τραγουδιστές.
Ενδιάμεσα σταματούσε το τραγούδι και φώναζε
"μπράβο παλικάρια μου"
"μπράαααβο και ξανά μπράαααβο"
"αχ Παναγίτσα μουυυυ"
"αν δεν πεθάνω σήμερα δεν θα πεθάνω ποτέ..." (ναι καλά, νομίζεις)
και πολλά άλλα τέτοια κουφά.

Όταν δε, είπαν το τραγούδι "απόψε ψοφήσανε οι δυο μου παπαγάλοι" έβαλε τα κλάματα....
λυγμοί και στεναγμοί... "που' σαι Πάνοοοοο"... "που' σαι Πάνο τι συναυλία χάνεις"
(Κουόστα Κουόστα - ΑΜΑΝ)
Κλάμα και οδυρμός. (βρε μπας και τις ψόφησαν πρόσφατα οι παπαγάλοι της;)

Γενικώς ήταν ένα δράμα... προσπαθούσα να την αγνοήσω αλλά εκείνη ανέβαζε ένταση.
Συνέχεια γύριζε ο κόσμος και την κοιτούσε.
Σκέφτηκα να αλλάξουμε θέση αλλά ήμασταν πολύ μπροστά και δεν ήθελα να φύγουμε από εκεί.
Κοιτούσα τον Νίκο και γελούσαμε συνωμοτικά.... "αχ Παναγίτσα μου Πάααανο" του έλεγα και μας έπαιρναν τα κλάματα από το γέλιο.

Ακολουθεί μια αναπαράσταση για το τι άκουγαν τα αυτάκια μου. Τα μαύρα γράμματα είναι η φωνή της, σε παρένθεση οι σκέψεις μου και τα υπόλοιπα η θεϊκή φωνή του Θηβαίου.

Πίσω απ' το φως αχχχ της μουσικής που ταξιδεύεις Πάνο μουυυυ
Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
(ααα που να σκάσεις)

Είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
(ντεβουλοσιόν μανδάμ)

Και μήτε στ' όνειρο σου Παναγίτσα μουυυ
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
(Παναγίτσα μου κάνε ένα θαύμα)

όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό
χερουβικό ...χερουβικό
(βεβαίως βεβαίως)

Αχ θα πεθάνω σήμερα...
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
δεν είναι άλλος Πάνο μουυυυ
(ΒΟΥΛΩΣΤΟ ΜΩΡΥ)

Θα πεθάνω δεν μπορώ... πω πω πω....Ελπινίκη..τι πάθαμε..
και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
(εμείς τι πάθαμε όχι εσύ βλήμα)

Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος, απίστευτο, απίστευτο
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
(baby χώσ' της μία σφαλιάρα)

κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
αετός, αετός... πω πω πω...αχ αχ...
(πάλι τα παπαγαλάκια θυμήθηκε)

(στίχοι: Μάνος Ελευθερίου - "Δεν είμαι άλλος")

Ήτανε ένα δράμα, παραλίγο να της έκανα παρατήρηση. Δεν ήθελα όμως να πιαστώ στα χέρια μαζί της.

Από πίσω μια άλλη κυρία έλεγε σε μια παύση των μουσικών
"Τον θηριαστή, τον θηριαστή πείτε"
"Τον Μπίλυ καλέ"

Καλή μου κυρία αφού δεν το κατέχετε το σπορ μην το βασανίζετε.

Ανακεφαλαιώνω: κυρία με κοντό-μαύρο-μαλλί-με ανταύγειες, λίγο άσχημη, κοντή που να έχει γιο ή σύζυγο με το όνομα "Πάνος", που κατά πάσα πιθανότητα να είναι και ναυτικός, καταζητείται.
ΠΡΟΣΟΧΗ μην καθίσετε δίπλα σε μια τέτοια γυναίκα σε συναυλία ποτέ!