Ο εφιάλτης του Οδυσσέα

είναι και δικός μου εφιάλτης.


(Μουσική - Στίχοι: Ρόδο του Ανέμου, Ερμηνεία: Φοίβος Δεληβοριάς)

Φεύγει το πλοίο και μας χαιρετά
κλείνει το μάτι του και χαμογελά
αλλάξαν λέει τα σημεία της γης
κι ο χρόνος τώρα είναι πια συμπαγής

Ίδια η θάλασσα χωρίς μια σκιά
λες και έχει πάψει πια του κόσμου η καρδιά
λευκό μαντήλι, ματωμένη σιωπή
στην νηνεμιά μια γυμνή αστραπή

Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί
ποιος φεύγει το καράβι ή το νησί;
έχω γεράσει και δεν βλέπω από 'δω
ποια είναι η Πηνελόπη, ποια η Καλυψώ

Είχα δει καπνό μα πού έχει κρυφτεί;
γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή
βρήκα μονάχος μου για μένα χρησμό
καλύτερη η πορεία από τον προορισμό

Τέλειωσε η μπόρα και βγήκες στεγνός
κλειστός λόγω έργων ο παράδεισος
ένα κορμί δίχως γη κι ουρανό
τα χρόνια κυλήσανε σαν το νερό

Και να που Όμηρε το βλέπεις κι εσύ
δεν φαίνεται στον χάρτη αυτό το νησί
ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;

Φεύγει το πλοίο και πάει στο καλό
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ
κλείνει το μάτι του και λέει σ’ αγαπώ
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ

Και να που Όμηρε το βλέπω κι εγώ
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;
ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;

........................................................................

Τουλάχιστον μια φορά την ημέρα κλείνω τα μάτια
και το σιγοτραγουδώ.
Οι κόκκινες λέξεις με πονάνε πιο πολύ.
Όσο πιο κόκκινες τόσο πιο δυνατά κλείνω τα μάτια.

Ψάχνω για διεξόδους.
Ψάχνω για δρόμους.
Ο ένας οδηγεί στη θάλασσα
ο άλλος στον γκρεμό.

Πρέπει να μάθω να κολυμπώ
ή
να μάθω να πετάω...