Αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για τον ποιητή estarian το προηγούμενο post.
Είναι κρίμα να μείνει κρυμμένο στα σχόλια γι' αυτό το αναδημοσιεύω εδώ.
Για να το διαβάσετε απαιτείται χιούμορ...αλλιώς μην πάτε παρακάτω.
Είναι ένα σατυρικό τραγούδι για τα gay μπλουζάκια, αυτό μόνο.
"Σε ξαναείδα χτες ξανά, Μετρό Μοναστηράκι
και φόραγες το διαφανές, το gay σου το μπλουζάκι
σου κάνει πλάτες στιβαρές και στήθος σφριγηλό
τα μπράτσα σου αποκαλύπτει , και τον αφαλό.
Στραφτάλιζε στου ήλιου το πρωινό το φώς
και οι γύρω σου φωνάζαν, πως σκύβεις και τον τρώς
Gay μπλουζάκι, gay μπλουζάκι
έχεις ξεφύγει έγινες και 'συ ενα πουστράκι
Σαν του Μπιμπίλα το τι-σερτ μοιάζει ρε κακομοίρη
θα κονομήσεις γκόμενο, τον νταλικέρη Αργύρη
σιγά μη βάψεις και μαλλί με παρδαλή βαφή
φούστα στο τέλος θα φορέσεις, με στρας και κλαρωτή
Gay Μπλουζάκι, gay μπλουζάκι
Σε κράζαν απ' το Σύνταγμα
Ως το Μοναστηράκι
Το είδε ο πατέρας σου μωρή κατακραγμένη
που πούρα τσάμπα κέρναγε την προισταμένη
τι θα πεί ο άνθρωπος, το χάνει το κοπέλι
ο γιός του απο Ηρακλής βγήκε Λάιζα Μινέλι
Gay Μπλουζάκι, gay μπλουζάκι
βάψε μωρή παλιαδερφή
και κόκκινο νυχάκι"
No comments:
Post a Comment