Wednesday, March 29, 2006

Τσί-bee-μα

Αν δείτε στο δρόμο μια γυναίκα νεαρής ηλικίας, να τρέχει πάνω-κάτω ξαφνικά, να σκύβει, να πετάγεται στον αέρα και να ουρλιάζει "πάρτε το, πάρτε το",
πιθανόν να είμαι εγώ.
Δεν βλέπω φαντάσματα αλλά δέχομαι επίθεση από τα μικρά και ενοχλητικά έντομα.

Το μπλογκ του Κώστα Κουτσούκου, bees, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Στο πιο πρόσφατο ποστ περιγράφει τις διαφορές ανάμεσα στις σφήκες και στις μέλισσες, ενώ ολόκληρο το μπλογκ του είναι αφιερωμένο στις συμπαθητικές, κατά τα άλλα, μέλισσες.
update: BeeHappy ακόμα ένα ενδιαφέρον μπλογκ για την μελισσοκομία

Ένα και μόνο τους τσίbeeμα μπορεί να με στείλει στον τάφο.
Σε μικρή ηλικία, 12-13, "κάτι" με τσίμπησε στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού ποδιού.
Πόνος, φωνές, κλάματα.
Κανείς δεν περίμενε αυτό που ακολούθησε.
Σε πέντε λεπτά το αριστερό μέρος του προσώπου μου είχε παραμορφωθεί (ευτυχώς όχι ανεπανόρθωτα).
Είχα γίνει μεγάλος μισο-κεφάλας
Οι γονείς μου με πήγαν αμέσως στο νοσοκομείο όπου εξελίχθησαν σκηνές πανικού.
Το ότι δεν βρήκαμε τι με τσίμπησε έκανε την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.
Ενέσεις, ορός, μάσκα οξυγόνου, ξανά ενέσεις.
Αν είχα καθυστερήσει μερικά λεπτά, θα έπεφτα σε κώμα.
Έμεινα στο νοσοκομείο δύο εβδομάδες.
"Αλλεργική αντίδραση"

Έκτοτε έχω πάντα μαζί μου ένα μικρό νεσεσέρ με τις ενέσεις μου.
Αν και τώρα πρέπει να τις ανανεώσω γιατί έληξαν.
Μόνο μία από τις τρεις μπορούν να γίνουν από μένα, οι άλλες δύο γίνονται μόνο από γιατρό.
Αυτό σημαίνει πως αν κάτι με τσιμπήσει πρέπει να είμαι σε 15 λεπτά σε νοσοκομείο αλλιώς... γκουλντουπ...

Ακολούθησαν και άλλα τσιμπήματα, πότε από μέλισσες και πότε από σφήκες.
Κάθε φορά το ίδιο σκηνικό αλλά ευτυχώς όχι στις ίδιες διαστάσεις.
Έφτανα εγκαίρως στο νοσοκομείο, ενέσεις, οξυγόνο, αναμονή μερικών ωρών και μετά ξανά σπίτι.
Πάντα το προλάβαινα.

Την τελευταία φορά που μου συνέβη ήταν από μέλισσα.
Έφτασα στο ιατρείο των έκτακτων περιστατικών μέσα σε 10 λεπτά. Μόλις είπα την μαγική λέξη "αλλεργική" κινητοποιήθηκε το σύμπαν.
Σε χρόνο ντε-τε βρέθηκα ξαπλωμένη με ορούς και τον γιατρό με την πρώτη ένεση στο χέρι.
"Δεν θέλω φάρμακα γιατρέ"
"Ορίστε;;;"
"Θέλω να δούμε πως θα αντιδράσει ο οργανισμός μου, μπορεί να το έχω ξεπεράσει ή να δούμε αν είμαι ή όχι αλλεργική στην μέλισσα"
"Και αν πέσεις σε κώμα; Αυτό πως θα το ξεπεράσεις;"
"Οκ γιατρέ μου, θέλω φάρμακα, σε παρακαλώ!"

Σφήκα ή μέλισσα; Ή και τα δύο;
Δεν ξέρω ακόμα σε τι είμαι αλλεργική. Στο νοσοκομείο δεν είχαν το κατάλληλο τεστ αλλεργίας και φυσικά δεν μπορούσαν να κάνουν πειράματα μαζί μου, όπως τους ζήτησα την τελευταία φορά.
Ακόμα, όμως, και για οποιοδήποτε επιθετικό έντομο ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή. Όπως με ένα άσχημο μεγάλο ζουζούνι, όνομα δεν ξέρω, που πονάει απίστευτα το τσίμπημα του.
Δεν μου αρέσει να με τρυπάνε ούτε να χαπακώνομαι αλλά δεν μπορώ να πάρω και ρίσκο.

Η αλλεργία μου δεν με εμπόδισε ποτέ στις δραστηριότητες που με απομάκρυναν πολύ από το νοσοκομείο. Ποτέ δεν απέφυγα πεζοπορίες στο βουνό, κατασκηνώσεις ή βόλτες με σκάφος στην θάλασσα.
Ίσως οι πιο δύσκολες διακοπές ήταν στο Αγαθονήσι. Μόνο ελικόπτερο μπορούσε να με σώσει.
Αλλά δεν τις αρνήθηκα.

Ίσως τώρα πια να καταλάβει και η Άννα γιατί ήμουν τυλιγμένη με την πετσέτα ως τα αυτιά, κρατούσα τις σαγιονάρες στα χέρια μου και ήμουν ετοιμοπόλεμη, στην μεγάλη βόλτα με την βάρκα πέρυσι στα Σύβοτα, όπου οι σφήκες είχαν βαλθεί να με ξεκάνουν.

Πάντα στο τσακ με προλαβαίνω...
Για πάντα όμως... ;

Η σύνθεση του δηλητηρίου της μέλισσας είναι όξινη και εξουδετερώνεται με βάση, ενώ της σφήκας είναι βασική και αντιμετωπίζεται με οξύ.

Με απλά λόγια:
Για τσίμπημα μέλισσας βάζουμε σόδα ή αμμωνία
για τσίμπημα σφήκας βάζουμε ξύδι ή λεμόνι

11 comments:

Beekeeper said...

...σοκαρίστηκα. Μπράβο που το αντιμετωπίζεις έτσι cool [αυτό βεβαια ίσως ακουγεται ηλίθιο και τετριμένο... αλλα οποιος ειναι εξω απο το χορό πολλα τραγουδια λεει κλπ κλπ].
Δεν ξέρω πολλά για το θέμα και μάλιστα νόμιζα οτι σπάνιζε. Μάλλον έκανα λάθος και σιγά σιγά νιώθω μια έντονη ευθύνη να μάθω περισσότερα.

elf said...

και ερχόμαστε στα λόγια του Αρκά:
"Η ζωή είναι σαν το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού μας, δεν είναι στο χέρι μας"

anima rana said...

βουτάω τη σφήκα στη σαλάτα μου και τη μέλισσα στο χωνευτικό μου λοιπόν για να είναι ακίνδυνες. χε χε χε. Ελα να τα πεις σε μια ξαδέλφη μου αυτά, που από τότε που ανακάλυψε ότι είναι αλλεργική σταμάτησε να ζει.

alex said...

δεν κρύβω τον φόβο μου,
πραγματικά αναστατώνομαι όταν με κυνηγούν, ειδικά οι σφήκες που είναι επίμονες.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, δεν θα κλειστώ σε κλουβί ούτε θα σταματήσω την ζωή μου γι'αυτό
Ίσως όμως ήρθε η ώρα να το ψάξω πιο πολύ με τα τεστ αλλεργίας

ελφ πολύ εύστοχο σχόλιο :)

Anna said...

Το ξερουμε καλα οτι αναστατωνεσαι και φοβασαι, το εχουμε ζησει απο κοντα και πλεον κι εμεις σε φοβομαστε!
(αφου δεν αναποδογυρισε την βαρκα το παλιοκατσικο για μια σφηκουλα!)

:D

snikolas said...

Πραγματικά μπράβο σου πάντως που δεν “μασάς” να ζήσεις σαν να μην τρέχει τίποτα.

. said...

γιατί δεν κάνεις ένα τεστάκι στον αλλεργιολόγο βρ επαδί μου, να ξέρεις τουλάχιστον τι σε πειράζει. εγώ το έχω κάνει, δεν είναι τπτ.

θέλει αρετή και τόλμη η αλλεργία =)

BeeHappy said...

Για να μη στερηθείς τις βόλτες στα βουνά και τους αγρούς, στερήσου λίγο τα αρώματα και τα πολύχρωμα ρούχα, προτίμησε τα λευκά. Το σχετικό post θα ανέβει οσονούπω...

Night's Knight said...

"...Η σύνθεση του δηλητηρίου της μέλισσας είναι όξινη και εξουδετερώνεται με βάση, ενώ της σφήκας είναι βασική και αντιμετωπίζεται με οξύ...."

Έτσι όπως το βλέπω μήπως τελικά το τσίμπημα της μέλισσας εξουδετερώνεται από το τσίμπημα της σφήκας???
Μήπως να έχεις ένα βαζάκι με μέλισσες και ένα με σφήκες για αντίδοτο;
Τελικά είμαι μπουρδολόγος...

Anonymous said...

ψύχραιμη;νεσεσέρ με ενέσεις;άλλα θυμάμαι εγώ!!

Anonymous said...

Enjoyed a lot! » » »