Monday, July 21, 2008

Σημείωση καταστρώματος

21.07.08, 09:00
Κατάστρωμα Μπλου Σταρ Φερις, επιστροφή από Κουφονήσια


Χαζεύω εδώ και ώρα μια οικογένεια απένταντι μου που παίζει μπιρίμπα. Αποτελείται από δύο νεαρά αγόρια, την μητέρα και τον πατέρα. Τα αγόρια ηλιοκαμένα και χορτασμένα από τα παιχνίδια στη θάλασσα, η μητέρα όμορφη και ο πατέρας κόβει τα χαρτιά χαμογελώντας.
Παρατηρώ τον τρόπο που μιλάνε και φέρονται μεταξύ τους. Είναι φανερό πως μεγάλωσαν με καλούς τρόπους, σεβασμό και αγάπη. Δεν βαριούνται, αντιθέτως απολαμβάνουν το παιχνίδι και το ταξίδι του γυρισμού.

Δύο λέξεις έρχονται στο μυαλό μου καθώς κοιτώ τους γονείς: Ωριμότητα και Υπευθυνότητα.
Ότι ακριβώς λείπει από μένα.
Δύο λέξεις που απο καιρό στοιχειώνουν τις σκέψεις μου και κάθε μου πράξη επιβεβαιώνει την έλλειψη τους.

Η μπιρίμπα συνεχίζεται και υποψιάζομαι πως κερδίζει η μητέρα με τον μεγάλο γιο. Αλλά όχι ανακοινώνεται η βαθμολογία και ο πατέρας με τον μικρό γιο δίνουν τα χέρια και ζητωκραυγάζουν.
Τα πιτσιρίκια πηγαίνουν στο πίσω μέρος του καταστρώματος για να δουν το λιμάνι της Πάρου, όπου δέσαμε προσωρινά.
Ο πατέρας φιλάει πεταχτά το μπράτσο της μητέρας και κλεφτά τους κοιτώ.

Σκέφτομαι τον Ν. Τέτοιος σύντροφος είναι για μένα και τέτοιος πατέρας θα ήταν για τα παιδιά μου. Θα έλυνε σταυρόλεξα μαζί τους, θα τους μιλούσε πάντα με σεβασμό, θα τους διάβαζε, θα έπαιζε επιτραπέζια, θα συζητούσε με τις ώρες μαζί τους και θα μου έδινε κλεφτά φιλιά στο μπράτσο και στον λαιμό μου.
Δεν το ανακάλυψα τώρα ξαφνικά, το ξέρω χρόνια, σχεδόν όσα χρόνια είμαστε μαζί. Γι'αυτό και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί του την ζωή μου, γιατί ήξερα πως θα ζήσουμε όσο καλύτερα και όσο πιο δημιουργικά μπορούσαμε. Αξιόπιστος, ώριμος και υπεύθυνος - ότι δεν είμαι εγώ πια.
Κατάντια είναι. Να μην μπορώ να υπολογίζω στον εαυτό μου. Να μην μπορώ να πάρω μια απόφαση - μια οποιαδήποτε απόφαση - μα ακόμα και αν την πάρω να μην είμαι σίγουρη ότι θα την τηρήσω. Σε αυτό το άθλιο σημείο έχω φτάσει, να μην αναγνωρίζω τον ίδιο μου τον εαυτό.

Έντεκα ακριβώς. Αφήσαμε την Πάρο και κατευθυνόμαστε προς Πειραιά χωρίς άλλες στάσεις.
Η μπιρίμπα συνεχίζεται, το ίδιο και η ζωή.
Με αγωνίες, στόχους και προσδοκίες που μόνο να φανταστώ μπορώ. Αγωνία για τους βαθμούς στο σχολείο, για την μετέπειτα σταδιοδρομία και για την ζωή που θα επιλέξουν τα παιδιά τους να ζήσουν. Με βράδια σιωπηλά με την μητέρα να αναρωτιέται φωναχτά "τα καταφέραμε καλά;" και τον πατέρα να φιλάει το μπράτσο της και να απαντά με σιγουριά "τα καταφέραμε καλά".

Φαίνεται πως πρόκειται για ντέρμπι. Οι βαθμολογίες των δύο ομάδων είναι πολύ κοντά. Ο μικρός γιος μόλις αναφώνησε "τώρα παίζονται όλα για όλα σ' ετούτο το παιχνίδι"
Όλα για όλα σ' ετούτη την ζωή!

Ο μεγάλος γιος είναι πιο ήσυχος, πιο ώριμος - ίσως πιο ώριμος και από μένα. Ο μικρός γιος σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί - πολύ χαριτωμένα - να δει πόσα μπαλαντέρ έχει ο αδερφός του.
Ο πατέρας κατεβάζει K,Q,J και Joker και ο πιτσιρικάς δεν μπορεί να συγκρατήσει την χαρά του. Βλέπω πως κρατάει το 10, το 9 και το 8 και όταν έρθει η σειρά του θα συμπληρώσει την μπιρίμπα. Πετάγεται όρθιος, είπαμε είναι κρίσιμη η παρτίδα.

Να συμπληρώνεις τον άλλο και να φτιάχνεις μπιρίμπες ή να παίζεις μόνος σου πασιέντζες;
Αναμφίβολα το πρώτο. Πότε καθαρές, πότε με μπαλαντέρ, πότε μισές και πότε ολόκληρες μπιρίμπες.
Και να μετράς διακοσάρες, τριακοσάρες και εξακοσάρες σε χαμόγελα, αγκαλιές και σε φιλιά.

Η μπιρίμπα τελείωσε. Είναι όλοι τόσο χαρούμενοι για το παιχνίδι που μου είναι αδύνατον να καταλάβω ποιος κέρδισε. Θα μπορούσα να τους ρωτήσω, έχω το θάρρος, αλλά δεν έχω λόγο.

Δεν έμαθα ποτέ ποιος κέρδισε. Δεν έχει άλλωστε καμία σημασία γιατί το τρόπαιο είναι η χαρά και το μοιράστηκαν όλοι.
Όπως και στην ζωή.

18 comments:

An-Lu said...

Αυτό είναι το καλύτερο...και να μην υποτιμάς τον εαυτό σου ;-)

Anonymous said...

Το τρόπαιο είναι η χαρά. Πολύ όμορφα το έθεσες. Μέρα καλή:)

manetarius said...

Καλημέρααα!!!
Βλέπω τα Κουφονήσια σε 'καναν να σκεφτείς πολλά πράγματα και να πάρεις καλές αποφάσεις!
Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι να έχεις μια υπέροχη ζωή(αν και είμαι σίγουρη γι' αυτό) με τον Ν. σου!
Αλόχα!!! (διακοπές ονειρεύομαι ξανα!)

alex said...

an lu: αυτό το διάστημα, όπως πολύ καλά κατάλαβες, έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση... ίσως δικαιολογημένα, ίσως αδικαιόλογητα.

Λάκη πρώτη φορά σε βλέπω εδώ, θα ανταποδώσω την επίσκεψη!

Γλυκιά μου Μανετάριους έχουμε χαθεί, θα τα πούμε πολύ σύντομα, σου στέλνω ένα φιλί... σμακ!

Γ.-Φοίβος Σαργέντης said...

Καλημέρα,
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείς να δεις μια φωτογραφία από ένα παιχνίδι που είχα φτιάξει παλιότερα.
http://www.itia.ntua.gr/~fivos/sculpt/index/art_gallery/2005-2006/conjectural_objects/objects/game_for_two.gif
Ο τίτλος του είναι "παιχνίδι για δύο".
Ο "κανόνας" είναι ότι ο κάθε ένας μπορεί να κάνει μια κίνηση κάθε φορά και ανά πάσα στιγμή μπορεί να "φάει" τον άλλο.
Και τότε αναρωτιόμουνα και 'γω για το ποιο να είναι το νόημα.
Να κερδίσεις ή να παίζεις?
Καλημέρα και πάλι

Anonymous said...

Με έχεις ξαναδεί αρκετές φορές εδώ, αλλά σαν Αδαή:) Μέρα καλή

alex said...

Μέρα καλή Αδαή!
χαίρομαι που σε ξαναβλέπω

Nikolaos Georgitsopoulos said...

Eisai areketa kali kai grafeis kala! Einai oraio to blog soy xairomai poy to brika!!!

alex said...

σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Anonymous said...

Koliitari!!! Gamw ta egrapses pali! Eisai upertitaniomegaleiwdis!Ola mprosta sou einai...Kane ena bima piso kai 8a ta deis.

Ktulu

anima rana said...

υπέροχο, μικρέ μου επιστήμονα....

Anonymous said...

sarafof
Επιτέλους ξαναρχισες νά γράφεις.
Καί όχι μόνο αν κρίνω από τό αποτέλεσμα.

Anonymous said...

Ευτυχώς που το κατάλαβες ότι είσαι ανώριμη, γιατί αν είχες μυαλό κορίτσι μου δε θα ξεπούλαγες το δικαίωμα να εκδίδει την ιστορία σου ένας «νταβατζής» σε ιλουστρασιόν χαρτί για τα επόμενα 80 χρόνια. Τι να πω, αυτό είναι το κατάντημα μιας γενιάς που σας τα παρείχαμε όλα για να δείτε μια άσπρη μέρα.

Κ.

alex said...

Αγαπητέ κύριε Κ. σας ευχαριστώ που προσπαθήσατε να τα έχω όλα και να δω μια άσπρη μέρα αλλά δεν τα καταφέρατε, λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω. Η γενιά μου τίποτα δεν βρήκε έτοιμο, ακόμα και τα αυτονόητα έφτασε να διεκδικεί ξανά.

Για τα υπόλοιπα που λέτε και αφορούν την νοημοσύνη μου δεν απαντώ σε κάποιον ανώνυμο.
Πάντα μένει λίγη λάσπη στο χέρι που την πετάει.

Anonymous said...

Re eksupnakia K ti apo to "ola" akribws pareixate, gia na katalabw? Esu kai oi omoioi sou me tis paparies sas exete dimiourgisei ti genia twn 700E, ti genia opou an8rwpoi opws tin alex,emena kai xiliiaaades allous me pan/ka ptuxia filame katourimenes podies gia na mporesoume na doulepsoume gia auta ta 700E, kai ti genia pou ama de sas ladwsoume i de sas dwsoume to fakelaki sas gia na apoktisoume to autonoito mas pidate anapoda! Kantina gargares loipon, pare to koubadaki sou kai se alli paralia. Lamogio, e lamogio! Akou 8rasos! OUUSSTTTT RE!!! Kai liga me ti kolliti mou apo edw kai mpros!

Me agapi,

Ktulu

Anonymous said...

A, kai ena teleutaio pou mou diefuge prin: Ama diastaurwsoume ton K me ena kalamari ti 8a bgei? Saxlamari.

Me ektimisi,

Ktulu

patsiouri said...

Ktulu δεν υπάρχεις!
Γαμάτο!

Άργησα λίγο και μάλλον σε βρίσκω στεφανωμένη,χε χε, καλούς απογόνους!!!!!!

manetarius said...

εΕΕΕΕΕεεε....φτάσαμε στα Χριστούγεννα κι εσύ ακόμα στο κατάστρωμα είσαι;;;;