Wednesday, June 20, 2007

Τα πρώτα άντα

Τα πρώτα άντα είναι πάααρα πολύ ωραία.
Νοιώθω πολύ δημιουργική, ώριμη, γεμάτη εμπειρίες, ξέρω τι θέλω από την ζωή και είμαι πιο όμορφη από ποτέ.
Τα πρώτα άντα είναι απλά υπέροχα.


ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΛΕΩ!
ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΜΟΥ!!!




Τριάντα και δύο μέρες...
Τριάντα και δύο
Τριάντα και
Τριάντα...


Όσες φορές και να το πω δεν μπορώ να το συνηθίσω.

16 comments:

elf said...

gkloups!

Αταίριαστος said...

Τι μας είπες τώρα! Εγώ να δεις πώς τα θέλω πίσω τα είκοσι όσο πλησιάζω στα δεύτερα -άντα. Από πού να τα ζητήσουμε όμως;

anima rana said...

Xρόνια πολλά τρελλή τριαντάρα!!! Καλώς ήρθες στο κλάμπ!

Κάνε κανένα πειραματάκι στο χημείο μπας και βρούμε τη φόρμουλα της αιώνιας νεότητας, βρε!

kat. said...

να σου πω τι μου έλεγε ένας φίλος μου, πριν χρόνια;
οτι η ηλικία μεταξύ 30 και 40 είναι η καλύτερη - σε όλα τα επίπεδας....
μου το έχουν επιβεβαιώσει κατά καιρούς πολλοί....
οπότε;
τώρα αρχίζουν τα ωραία...

An-Lu said...

Life starts at 30!!!!!
;-))))

alximist said...

Den einai tipota
tha soy perasei
xaxa

Anonymous said...

Καλώς όρισες στο club!
Όπως σου είπαν και οι υπόλοιποι, δεν είναι τίποτα. Οι πρώτες βδομάδες (που το λες στον εαυτό σου και δεν το πιστεύεις) είναι δύσκολες.

Μετά ... τι είχαμε (τα νιάτα μας, κλαψ), τι χάσαμε (τα νιάτα μας, κλαψ)!!

Υ.Γ. Εγώ έχω 5 μήνες που τα 'κλεισα και ακόμα δεν θέλω να το σκέφτομαι! (σε παρηγόρησα, ε;)

daydreamer said...

ΕΙΚΟΣΙ και δέκα χρόνια?Πως σου ακούγεται?Όπως και να ΄χει Χρόνια πολλά και προπάντων καλά!!Πάντα ευτυχισμένη!!

alex said...

χμ... είκοσι και δέκα χρόνια...χαχαχα
Μα πόσους τρόπους θα εφεύρουμε ακόμη για να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας;

Ευχαριστώ για τις ευχές σας!
Αλλά ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω... ούτε με σόδες

Anonymous said...

Re su paliotsakali de sou exw pei na stamatiseis tin klapsa epitelous? 8a se kopanisw!!!!Xronia polla estw kai ka8usterimena re kolitari kai elpizw epitelous na BALEIS MYALO!!!!

P.S egw akoma den ta ekleisa, xe,xe!!!! Eutuxws pou exeis kai auto to blog re Alex!!! Filia se oli tin palioparea kai sas perimenw Miami!

Ktulu

Niemandsrose said...

Καλώς ήρθες στην άντα-land. Μόλις μπήκα κι εγώ και κλαίω και θέλω τη μαμά μου!!

Χθες όμως, μέσα στο "πένθος" των twenty something, βρήκα κάτι σα βάλσαμο. Στο χαρίζω σα δώρο γενεθλίωνν:

Μη με στέλνεις μάνα στην Αμερική

γιατί θα μαραζώσω και θα μείνω εκεί

δολάρια δε θέλω, πώς να σου το πω

θέλω ψωμί, κρεμμύδι, κι εκείνον π'αγαπώ.


Από μία συνέντευξης της αγαπημένης Μάρθας Φριντζήλα

http://www.marthaf.eu/content/view/34/47/

Για τη δική σου κοντινή Αμερική. Τα ξένα.

x

Ν.

Σπιτόγατος said...

Επιστροφές ΔΕΝ γίνονται!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!!!!

:)

Anonymous said...

Χρόνια Πολλά

Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο μεγαλύτερη αξία έχουν τα πράγματα που αποκτήσαμε και φτιάξαμε με κόπο. Έτσι τόσο πιο πολύ τα χαιρόμαστε και γερνάμε ευτυχισμένοι.

Το πιο δύσκολο είναι από τα -άντα να παει κάποιος όχι στα είκοσι και κάτι, αλλά στα 0.

Συνέχισα και δίνω τη μάχη

Με αίμα, δάκρυα & ιδρώτα

Σε ευχαριστώ

Suspect said...

Αν θελεις μια ζωη να εισαι δυστυχης τοτε τις ευτυχισμενες στιγμες που σιγουρα θα εχεις, μπορεις να τις ποτιζεις με ζοφερες σκεψεις για το μελλον

Crazy Chef said...

ελα ασπρο πατο...δεν ειναι τιποτα μεχρι να φτασεις τα σαραντα θα τοι χεις συνηθισει)))

Anonymous said...

Να εύχεσαι να έχεις την υγειά σου και να χαίρεσαι την κάθε στιγμή σου.
Κάθε ηλικία έχει τα καλά της.
Έτσι και τα πρώτα και τα δεύτερα άντα καθώς και τα ήντα είναι καλά αν εμείς ξέρουμε να τα ζήσουμε!!!
Χρόνια σου πολλά και να προσπαθείς να είσαι αισιόδοξη και χαμογελαστή.Σπανίζει αυτό στις μέρες μας.