Wednesday, July 26, 2006

Εκείνη

Έχει πάντα την αγκαλιά της ανοιχτή.
Μπορείς να κουρνιάσεις, να νοιώσεις ασφάλεια, να κλάψεις με λυγμούς. Θα συγκρατήσει το κορμί σου που τρέμει από τον φόβο ή τον πόνο. Θα κλείσει τις πληγές σου. Με δυο φιλιά στο μέτωπο θα μετρήσει τον πυρετό σου. Με δροσερές παλάμες θα τον καταλαγιάσει. Θα έδινε τα πάντα για να πάρει εκείνη τον πόνο σου.

Έχει πάντα την καρδιά της ανοιχτή.
Μπορείς να πάρεις αγάπη, κατανόηση, δύναμη. Θα σου συγχωρέσει τα πάντα. Μόνο εκείνη. Θα γελάσει πιο πολύ από όλους με το αστείο σου. Θα χαρεί με την χαρά σου πιο πολύ από εσένα. Μπορείς να την κάνεις την πιο ευτυχισμένη με το πιο απλό σου χαμόγελο, με ένα σου βλέμμα. Θα έδινε τα πάντα για να σε βλέπει να γελάς.

Είναι εκείνη που θα σου σκουπίσει τα δάκρυα, θα σε χαϊδέψει στην πλάτη, θα περάσει τα δάχτυλα της μέσα από τα μαλλιά σου. Θα ακουμπήσει το παιδικό σου σημάδι στο γόνατο και θα θυμηθεί με κάθε λεπτομέρεια πως έπεσες, γιατί έπεσες, πόσο πόνεσες και θα πονέσει ξανά. Το κάθε σου μέλος το νοιώθει και δικό της. Είναι και δικό της.

Είναι εκείνη που φυλακίζει όλα τα χαμόγελα σου σε μια μικρή ξεχωριστή μνήμη. Την πρώτη σου λέξη, το πρώτο σου βήμα και όσα βήματα έκανες στην ζωή σου από τότε. Δεν ξεχνάει ποτέ.

Είναι εκείνη που θα σου πει "είμαι εδώ, μην φοβάσαι, θα περάσει, γέλα".
Η αρχή και το στήριγμα της ζωής σου είναι.
Εκείνη δεν έχει εθνικότητα ή θρησκεία. Τίποτα δεν μπορεί να βάλει όρια στην αγάπη της, στην δύναμη της, στο κουράγιο της και στην εφευρετικότητα της.
Είναι πάνω από όλα. Είναι παντού. Είναι η μητέρα.


Είμαι ευλογημένη που με έφερε στην ζωή μια σπουδαία γυναίκα, που όσο μακριά και αν είναι μου λέει πάντα "είμαι εδώ για σένα".

10 comments:

anima rana said...

Μου θύμισες παλιές όμορφες στιγμές που χάθηκαν ξαφνικά και δεν θα τις ξαναζήσω ποτέ... Μακάρι να είναι κοντά σου για πάρα πάρα πάρα πάρα πολλά χρόνια ακόμα και να μην ξεχνάς να της δείχνεις την αγάπη σου όσο πιο συχνά γίνεται.
.. Σκασμένο, με συγκίνησες.

Anonymous said...

Mε συγκίνησες με αυτά που γράφεις.
Είσαι πολύ τυχερή που νοιώθεις έτσι για τη μητέρα σου, δεν συνηθίζεται όπως θα ξέρεις.
Διάβασα στο ποστ σου αυτά που θα ήθελα να γράφουν οι κόρες μου για μένα!!!

Idάκι said...

Γιατί δεν συνηθίζεται, ανώνυμη; (υποθέτω πως είσαι μητέρα)

Άλεξ, υπέροχο το ποστ, εύχομαι κι εγώ να την έχεις πολλά-πολλά χρόνια, και να θυμάστε τα πάντα παρέα...

Και η δικιά μου είναι μακριά και πάντα είναι εκεί, και πώς τα καταφέρνει να ανησυχεί για μικροπράγματα (και παρανοϊκά καμιά φορά) και να στενοχωριέται... αλλά έτσι είναι, και αν δεν ήταν, δεν θα ήταν η μαμά που ξέρω.

Να τις χαιρόμαστε όσο μπορούμε...

ikd said...

Όμορφα, γλυκά λόγια για το πιο ξεχωριστό πρόσωπο στη ζωή του ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να έρθει ο Μάιος για να γιορτάζει κάποιος τη γιορτή της μάνας. Κάθε μέρα γιορτινή είναι.

Ι.

NinaC said...

Αμ το άλλο που το πας?? Που νομίζει πως είσαι το πιο όμορφο παιδί του κόσμου???

Αν είναι δυνατόν......


:ppppppppppp

Anna said...

Χαχαχαχαχα!!!! Composition, φοβερη!

Ειναι εκεινη που θα σου πει «Ανναααα...» με εκεινο το υφος που θα σου δειχνει πως κατα ενα περιεργο υπερφυσικο τροπο τα εχει καταλαβει ολα πριν καν της τα πεις! (μα πως τα πιανουν οι ατιμες ετσι; ιδιως τα γκομενικα, δεν τους ξεφευγει τιποτα, το βλεπουν σχεδον πριν κι απο σενα την ιδια!!)

Κριμα που το καταλαβαινουμε το ποσο τις αγαπαμε, τις χρειαζομαστε και τις θαυμαζουμε οταν τις εχουμε μακρυα.... μαμα! ενα ρουφηχτο φιλι απο την κουκλα την κορη σου!! (τη μεγαλη ρε μανα, μα ποια ειναι η κουκλα, ρωτας κιολας;)

An-Lu said...

:-)))))
Καλημέρα!

Anonymous said...

Αυτό ήταν!!!!! Είπα να συγκρατηθώ, να μην κολλήσω κι εγώ το οικογενειακό ψώνισμα με τις δημοσιεύσεις και τα βιβλία αλλά...μου άγγιξες το ευαίσθητο σημείο μου! Και που να γίνεις και συ μάνα, τότε να δεις δέσιμο με τη μαμά σου!!!

alex said...

Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο δενόμαστε μαζί της, είναι αλήθεια.
Αλλά αυτή η φωνή που λέει "Αλεξάαααανδραααα" δεν σταματάει ποτέ.

HliasM said...

Με συγκινησες αλεξ.
Ετσι ακριβως νιωθω κι εγω για την μητερα μου κι ας μην ειναι μακρια. Μονο 15 λεπτα με το αμαξι. Κι ομως καθε φορα που την βλεπω νιωθω παντα την ιδια αγαλλιαση στην αγκαλια της.
Αυτη ειναι η μανα.
Αξεπεραστη...